Karta nr.1: DASHURI
Dikur mbreti i fuqishëm duhej të zgjidhte një trashëgimtar, por fëmijët e tij binjakë ishin të dy po aq inteligjentë, të guximshëm dhe të denjë. Ai i dha secilit një qese me fara lulesh, duke thënë: “Kushdo që i ruan ato më mirë do të bëhet sovran”.
Vëllai i parë e fshehu dhuratën në një sënduk tinëzare, i dyti i mbolli. Tre vjet më vonë, mbreti pyeti se çfarë kishin bërë me farat.
Djali i parë mori farat nga arka dhe zbuloi se ishin të mykur, i dyti i tregoi babait të tij një kopsht të bukur lulesh: “Ja farat e tua, kur të piqen do të korr frutin tënd”.
Karta n.2: KRAHASIM
Një herë një tregtar që kaloi një plantacion pa një skllav. Ai ndaloi, e ushqeu dhe i dha një pije. Pas 3 vjetësh, ata u takuan përsëri.
Skllavi u përgjigj: “Gjithçka kalon, do të kalojë edhe kjo”. Robi u bë vezir.
Ish i varfëri e vërshoi bujarisht tregtarin e bizhuterive dhe shqiptoi të njëjtën fjali. Pak më vonë, tregtari mbërriti te varri i vezirit dhe pa shkrimin: “Gjithçka kalon”.
“Epo, nuk do të kalojë,” mendoi ai me hidhërim. Dhe disa vjet më vonë shkrimi u larë me ujë. Vetëm atëherë tregtari ra dakord: “Në fakt, gjithçka kalon”.
Morali: edhe nëse rrjedha e ngjarjeve nuk i përshtatet dëshirave tuaja, mos e humbni energjinë tuaj në luftë. Gjithçka shkon ashtu siç duhet.
Karta # 3: PRANOJE VETEN
Pasi doli nga kopshti herët në mëngjes, mbreti zbuloi se bimët po thaheshin. Lisi po vdiste sepse nuk mund të ishte i gjatë sa një pishë.
Pisha u ngadalësua sepse nuk mund të shumohej, si rrushi. Dhe rrushi ishte i ngadaltë sepse nuk mbante erë trëndafili.
E vetmja dorëzonjë lulëzoi me ngjyrë të harlisur. Sepse? Mbreti u habit. Dhe dorëzonjë u përgjigj: “E kuptova se kur më mbolle, doje që unë të rritja dorëzonjë.
Dhe vendosa: meqenëse nuk mund të jem asgjë tjetër, do të përpiqem të bëhem përfaqësuesi më i mirë i llojit tim. Morali: jini të respektueshëm dhe pranoni veten ashtu siç jeni.
Karta nr.4: DITURIA
Një sheik i vjetër pa dhëmbë erdhi te doktori dhe filloi të ankohej: O ju që i ndihmoni të gjithë njerëzit, më ndihmoni edhe mua. Sa më zë gjumi, më kapin ëndrrat.
Ëndërroj të dal në shesh para haremit. Dhe gratë janë të lezetshme, si lulet në një kopsht të mrekullueshëm. Por sapo shfaqem në oborr, të gjithë zhduken menjëherë përmes një kalimi të fshehtë.
Doktori u rrudh në fytyrë, filloi të mendohej fort dhe më në fund pyeti: Ju ndoshta dëshironi të merrni ndonjë ilaç për të hequr qafe këtë ëndërr. Sheiku e shikoi doktorin me një shikim të munguar dhe bërtiti: Por jo kjo!
E vetmja gjë që dua është që dyert e kalimit të fshehtë të jenë të mbyllura, dhe për këtë arsye gratë nuk do të mund të shpëtojnë prej meje. Morali: njerëzit do të ishin të lumtur nëse do të donin vetëm atë që kishin, pa marrë pronën e dikujt tjetër.
Karta nr.5: PËRGJITHËSITË
Filozofi kishte një palë këpucë. Një herë ai i kërkoi këpucarit që t’i riparonte urgjentisht. Por këpucarja tashmë po mbyllej. Dhe ai i tha: “Pse nuk vjen nesër?
“Gjëja është se unë kam vetëm një palë këpucë dhe thjesht nuk mund ta bëj. “Unë do t’ju jap një palë këpucë të konsumuara për sot.” Dhe filozofi u përgjigj: “Çfarë? Të veshësh këpucët e dikujt? Për kë më merr mua?
“Pse e ke problem të veshësh këpucët e dikujt tjetër?” A nuk ju shqetëson të mbani në mendje mendimet dhe idetë e të tjerëve? Morali: nuk ka asgjë në botë që të takon ekskluzivisht ty.
Në fakt, gjithçka është e përbashkët. Edhe mendimet.
Karta nr.6: ENERGJI
Njëherë e një kohë, ishte një kompani që bënte një punë të keqe me Angulimal. Burri ishte i zemëruar dhe hakmarrja premtoi të vriste një mijë njerëz.
Ai preu çdo gisht dhe bëri një gjerdan prej tij. Kishte tashmë 999 viktima kur Angulimala takoi Budën.
I urti i kërkoi vrasësit të plotësonte dëshirën e tij të fundit: “Preni një degë të një peme kaq të bukur. Ma sillni. Dhe pastaj ngjiteni përsëri në pemë. ”
Angulimala ngriti vetullat me habi dhe Buda vazhdoi: “Nëse nuk mund të krijosh, nuk ke të drejtë të shkatërrosh”. Morali: shndërron energjinë në një shkak të dobishëm, përndryshe do të gjejë një mënyrë tjetër për t’u shprehur: zemërimi, zemërimi dhe agresioni.
Karta nr.7: FLASH DRITË
Në një natë të errët, dy njerëz humbën në një pyll të dendur. Të dy ishin tmerrësisht të frikësuar, por silleshin ndryshe. Sepse njëri nga udhëtarët ishte filozof dhe tjetri mistik.
I pari mendoi për arsyen e gjendjes së tij të mjerueshme dhe i dyti thjesht besoi te fati. Papritur shpërtheu një stuhi e fortë. Dhe kishte një blic në qiell.
Filozofi në atë moment shikoi qiellin, si zakonisht, i humbur në mendimet e tij dhe humbi rrugën. Por mistik shikoi shtegun dhe gjatë një ndezje drite pa shtegun e duhur.
Morali: shikoni me kujdes rrugën dhe, pa hezitim, shkoni përpara! Filozofia është një proces mendor, nuk do t’ju çojë në një qëllim. Suksesi kërkon veprim.
Karta nr.8: FALEMINDERIT
Ishte mbrëmje kur një pelegrin i moshuar shkoi në fshat dhe filloi t’u kërkonte banorëve vendas një natë. Ai trokiti në të gjitha dyert, por askush nuk e hapi.
Rrjedhimisht, i torturuar nga të ftohtit dhe uria, endacakin e zuri gjumi nën një pemë frutore të përhapur. Dhe në mesnatë ai u zgjua dhe pa sesi degët jashtëzakonisht të mira të mollës lulëzojnë në dritën e hënës.
Plaku u ngrit në këmbë, u përkul në fshat dhe falënderoi njerëzit që nuk e lanë të vdiste uria. Morali: pranoni gjithçka që jeta ju jep me mirënjohje. Për zhvillimin njerëzor, vuajtja dhe kënaqësia janë po aq të nevojshme.
Karta nr.9: SHPRESË
Ekziston një shëmbëlltyrë për një gjahtar të humbur në xhungël. Për tre ditë ai endej i vetëm nëpër labirint dhe u përplas me një djalë të varfër. Burrat u përqafuan dhe për disa kohë të dy ishin jashtëzakonisht të lumtur.
Dhe pastaj ata pyesnin veten pse ishin kaq të lumtur. I pari tha: “Unë humba dhe kisha dëshpërimisht nevojë për të takuar dikë.” I dyti u përgjigj: “Edhe unë humba dhe shpresoja të takoja menaxherin.
Por nëse të dy nuk e dimë rrugën, nuk ka asgjë për të brohoritur. Tani do të endemi së bashku. Morali: lumturia së bashku është e mundur vetëm kur njerëzit dinë të jenë të lumtur vetëm. Përndryshe, ata e bëjnë njëri-tjetrin edhe më të pakënaqur.
Karta nr.10: SHKËputja e FAMILJES
Jezusi ishte shumë i ri kur Maria dhe Jozefi e sollën në Jeruzalem për Pashkë. Djali humbi në turmë. Prindërit kërkuan një fëmijë për një kohë të gjatë dhe e gjetën në rrethin e skribëve.
Djali u foli njerëzve të mençur dhe ata u mrekulluan me mendjen e tij jo fëmijërore. Jozefi e pyeti Jezusin: “Pse je këtu? Nëna jote dhe unë të kemi kërkuar gjithë ditën! “
“Pse po më kërkon?” Jam i zënë me punët e babait tim. “Unë jam babai juaj dhe unë jam marangoz.”
Dhe ti je ulur mes skribëve.” E kisha fjalën për atin tim shpirtëror.” Morali: herët a vonë, një fëmijë duhet të shkëputet nga prindërit e tij, duke u bërë i pavarur jo vetëm fizikisht, por edhe shpirtërisht.
Karta nr.11: PORTA E PARAJSËS
Një samurai iu afrua një mjeshtri Zen me një pyetje: “A ekzistojnë ferri dhe parajsa? Dhe ku është porta e tyre? “- Kush jeni ju? pyeti zotëria e tij.
“Samurai,” u përgjigj i ftuari. “Samurai? Dukesh si vagabond! Krenaria e luftëtarit u plagos dhe ai, pa hezituar, nxori shpatën nga këllëfi. “
Dhe njeriu i mençur buzëqeshi dhe tha: “Ja ku është përgjigja. Ferri dhe parajsa nuk janë koncepte gjeografike, por psikologjike. Ata janë brenda nesh. Të dyja dyert janë afër. Duke vepruar në mënyrë të pandërgjegjshme, ne hapim dyert e ferrit dhe me vetëdije të parajsës.
Morali: mësoni të kontrolloni ndjenjat dhe veprimet tuaja. Nuk ka rëndësi se çfarë bëni, e rëndësishme është të jeni të ndërgjegjshëm.
Karta nr.12: UDHËTIM
Mësuesja dhe nxënësi kaluan nëpër fshat në një pushim fantastik. Teksa iu afruan sheshit kryesor, tingujt e daulleve dhe britmat e njerëzve u bënë aq të forta sa studenti shtrëngoi veshët me duar.
Por për habinë e tij, mësuesi duke kërcyer u nis drejt qendrës së sheshit. Pasi mbaruan pushimet dhe njerëzit e lodhur u kthyen në shtëpi, nxënësi e pyeti mësuesin:
“Mjeshtër, si mund të gëzohesh dhe të festosh me një zhurmë të tillë?” As mendimet e mia nuk i kam dëgjuar!”Ti ishe i sintonizuar me zhurmën, shoku im, por për fshatarët ishte muzikë.
