A është e nevojshme falja për të kapërcyer dhimbjen e abuzimit? Çfarë na thotë psikologjia për këtë?
Falja është një veprim që ndonjëherë është jashtëzakonisht i vështirë për t’u praktikuar. Falja konsiston në dërgimin e mesazhit për ata që na shkaktuan dhimbje dhe vuajtje se jeta jonë do të vazhdojë, pavarësisht asaj që ndodhi dhe se ne nuk do të humbim kohën tonë të vlefshme duke menduar për dikë që nuk i meriton mendimet tona, lotët tanë ose jetët tona. Le t’i kushtojmë edhe një sekondë.
Natyrisht, falja ka fuqinë të na çlirojë, pasi nëse është e vërtetë dhe ne besojmë në të, shpëtojmë nga inati, nga etja për hakmarrje dhe urrejtje, ndjenja që duke i ushqyer ato vetëm dëmtojnë veten dhe ata që na mbështesin.
Megjithatë, është e rëndësishme të mos ngatërroni faljen me harresën. Nëse dikush na ka lënduar shumë në nivel fizik apo psikologjik, si në rastin e abuzimit seksual, nuk do ta harrojmë sepse mendja jonë është e përgatitur për të lehtësuar mësimin, pikërisht përmes përvojave.
Ajo shenjë do të mbetet përgjithmonë në shpirtin tonë, por është e rëndësishme që të mësojmë të jetojmë me të dhe të bëjmë një jetë sa më normale dhe funksionale, pavarësisht gjithçkaje.
Çfarë është falja dhe çfarë jo?
Siç e kemi shpjeguar, falja është të ndalojmë së humburi kohën, qenien tonë dhe jetën tonë duke vuajtur për diçka që tashmë është e pandryshueshme . Ajo që ndodhi, ndodhi dhe ne nuk kemi aftësinë ta fshijmë atë ngjarje të dhimbshme nga e kaluara, por kemi fuqinë të ndërtojmë të tashmen dhe të ardhmen tonë.
Falja është të kuptuarit se kemi ende shumë kohë përpara nesh, për të realizuar projekte të reja emocionuese, për të takuar njerëz të mrekullueshëm që do të na japin shumë mençuri dhe mirëqenie, të dashurohemi, të udhëtojmë, të shijojmë hobi. Dhe se askush, absolutisht askush, nuk mund të na presë krahët për të kryer të gjitha këto, përveç nëse ne vetë e lejojmë dhe ua japim atë fuqi.
Falja do të thotë që në mendimet tona ka më shumë të tashmen dhe të ardhmen sesa të shkuarën . Është braktisja e keqardhjeve të asaj që nuk është më në duart tona dhe zëvendësimi i tyre me shpresën për atë që do të vijë ende. Nuk është ta lëmë mendjen tonë në mëshirën e kujtimeve shqetësuese dhe të errëta, por ta detyrojmë atë të vijë këtu dhe tani.
