Djali që Mbylli Dyert që Nuk I Hapi, Fiku Dritat që Nuk I Ndezën – Dhe Mësoi Se Si Të Ndërtojë Besueshmëri dhe Një Jetë të Shkëlqyer

Jil
Jil
5 Min Read

– Fëmija bërtiti:

– Të urrej, mami! Ti di vetëm të më japësh urdhëra! Më lër të qetë!

Babai sapo ishte kthyer nga puna. I djersitur, i lodhur. Ai dëgjoi britmat tashmë nga porta dhe hyri me zemrën e tij të zemeruar. Në divan, gruaja e tij po qante, me fytyrën e fshehur në duar. Ai nuk tha asgjë, ai vetëm qau.

Ai u afrua, ngriti butësisht mjekrën e saj dhe tha:

Mos u shqetëso, dashuri. Unë do të kujdesem për të.

Ai hyri në dhomë. Sytë e djalit ishin skuqur nga zemërimi, gjoksi i tij ngrihej e binte sikur sapo do të vraponte një maratonë.

— Çfarë po ndodh?

– Babi, mami më urdhëron të bëj gjithçka! Më tha mbylle derën dhe nuk isha as unë që e hapa! Më bëri të laj enët dhe as që i kisha pis!

Babai dëgjoi gjithçka në heshtje. Pastaj foli me zë të fortë:

– Shkoni dhe mbylleni derën.

– Por babi, unë nuk…

— Shko.

Djali, pa guximin të rebelohej, iu bind.

Në rrugën e kthimit:

– Tani lani enët.

— Por…

— Bëje.

Ai i lau ato.

– Drita e banjës është ndezur. Shko fike.

Ai shkoi duke murmuritur… por ai shkoi.

Atë mbrëmje, ai nuk tha asgjë tjetër. Ai nuk e kuptoi. Ai nuk pranoi.

Dhe në moshën 15-vjeçare ai paketoi valixhet dhe shkoi të jetonte me një mik. Ai u betua se nuk do të shkelte më kurrë në atë shtëpi.

Por kishte një gjë që ai nuk mund ta linte pas: zakonin.

Mbylli dyert që ai nuk i kishte hapur. Fiku dritat . Pastroi atë që nuk e ka ndotur vet ai.

Kjo i mbeti, si një tatuazh i gdhendur në mishin e tij.

Në moshën 18-vjeçare, shoku dhe prindërit e tij ishin të papunë.

Frigoriferi pothuajse bosh, faturat e grumbulluara si një shtëpi me letra.

Ai, pa arsim dhe pa përvojë, vendosi të kërkonte punë.

Ai dëgjoi për pozicionin e një drejtori në një kompani të madhe. Ai qeshi me vete: “Drejtori? Unë?”

Por ai shkoi gjithsesi.

Sapo mbërriti, pa portën e fermës të hapur, me derrat gati për të ikur. E mbylli.

Në korridor kishte copa letre në dysheme. I mori dhe i hodhi.

Banjo ishte e hapur, drita ndezur. Ai fiku dritën dhe mbylli derën.

Vetëm atëherë ai hyri në dhomën e intervistës.

“Mirëmëngjes,” tha gruaja pas tavolinës. – Ai është punësuar.

Ai u trondit.

– Por… si? Ai as nuk e pa rezymenë time. Ka kaq shumë njerëz me tituj…

Ajo buzëqeshi me vendosmëri:

– Këtu ka kamera që nga hyrja. Ne vëzhguam gjithçka. Ne po kërkonim dikë të besueshëm.

Ti nuk kishe detyrime, por mbylle dyert per te mbrojtur bisedat tona, fike dritat per te kursyer energjinë, pastrove hapësirat tona.

Ju nuk e mësoni këtë në kurse. Ju mësoni në shtëpi.

Dhe ti e ke mësuar kete.

Në atë moment, ai ndjeu se toka i rrëshqitej nga poshtë këmbëve.

Ai doli me lot në sy.

Ai nuk u kthye në shtëpinë e shokut të tij. Nuk ka festuar me askënd.

Mori autobusin e parë dhe shkoi drejt e në shtëpinë e të atit.

Kur plaku hapi derën, djali e përqafoi fort dhe i qau në gjoks.

– Babi… faleminderit.

Babai e përqafoi dhe u përgjigj me zë të ulët:

– Unë thjesht doja të të mësoja se si të jesh i shkëlqyeshëm. Edhe në gjërat e vogla.

Dhe në atë përqafim, ai e kuptoi.

Se ai që mëson të mbyllë një derë që nuk e ka hapur, një ditë do të gjejë dyer që hapen vetë.

Se kushdo që pastron pisllëkun e të tjerëve, po pastron edhe të ardhmen e tij.

Share This Article
ByJil
Follow:
JiL.al | Informohu – Frymëzohu – Jeto i Lumtur Plaftorma JiL.al ka si qëllim edukimin, frymëzimin dhe motivimin e lexuesve tanë përmes publikimeve të përzgjedhura, thënie, fragmente, poezi, histori suksesi dhe jo vetëm. Gjithashtu të rejat më të fundit nga aktualiteti, politika, showbizi, vendi, rajoni dhe bota. Për Reklamim të Biznesit tuaj dhe bashkëpunime na Kontaktoni: Email: jetoilumtur.al@gmail.com📩 Facebook: JiL.Albania Instagram: jil.albania