Më nxirr në rrugë, o bir, kam ende këmbë të mira; të eci krah, me ty nuk do të ndihem plak.
Më fto në shtëpinë tënde, bir, të dielën në mëngjes; për të ndarë ushqimin tuaj të mirë dhe për t’u ndjerë në shoqëri.
Më fol me dashuri, bir, mos më qorto dhe mos u mërzit; me ne të moshuarit jemi si femijë që na pëlqenë kur na llaston, që na beni të buzeqeshim pa bezdi.
Festoni përvjetorët e mi, mos i kritikoni marrëzitë e mia; Do të përpiqem të jem e guximshëme edhe nëse jam e trishtuar.
Mos më largo nga ti, mos më fol me inat; Unë ende e kam në mendjen time të pastërta, kujtimet e dikurshme …
Eja të më shikosh në shtëpi, biri im, nuk do të të pyes asgjë; vetëm dua praninë tuaj dhe admiroj fytyrën tuaj …
Mos më lër të trishtuar dhe vetëm, mos më vendos në shtrat; mjekët e kanë gabim, dhimbja është në shpirt.
