Kur një burrë është i pakënaqur me veten, ai e projekton atë dhimbje te gruaja që po përpiqet ta dojë. Është një e vërtetë e ashpër, por shpesh e anashkaluar. Në vend që të shikojë brenda dhe të përballet me demonët e tij, ai e nxjerr frustrimin, zemërimin, pasigurinë e tij te personi më i afërt me të… gruaja që shfaqet me dashuri, shpresë dhe cenueshmëri. Ajo bëhet pasqyra e pakënaqësisë së tij, dalja e trazirave të tij. Dhe duke vepruar kështu, ai përfundon duke shkatërruar lumturinë e saj, jo sepse ajo ka bërë diçka të gabuar, por sepse ai nuk mund të gjejë paqen e tij.
Është zemërthyes ta shikosh sepse gruaja nuk kërkon dhimbjen ose barrën e tij. Ajo hyn me krahë hapur dhe zemër të hapur, duke shpresuar të ndërtojnë diçka të bukur së bashku. Por kur një burrë po lufton me veten… dështimet e tij, frikën e tij, pavlefshmërinë e tij… ai nuk mund t’i japë asaj dashurinë që meriton. Në vend të kësaj, ai e tërheq atë në stuhi, duke e bërë atë përgjegjëse për kaosin e tij emocional kur kjo nuk duhet të jetë kurrë puna e saj. Ky projeksion krijon një cikël toksik ku dashuria ngatërrohet me pakënaqësinë, besimi zëvendësohet me dyshimin dhe lumturia bëhet një moment i brishtë dhe i rrallë që duket se u rrëshqet nga duart. Gruaja përfundon duke mbajtur më shumë peshë sesa duhet, duke u ndjerë e thyer dhe e hutuar sepse nuk mund ta kuptojë pse dashuria e saj nuk është e mjaftueshme për të rregulluar atë që nuk shkon.
Por ja e vërteta që ajo duhet të dëgjojë… ajo nuk është shkaku i pakënaqësisë së tij. Pamundësia e tij për të gjetur paqe brenda vetes është beteja e tij për të luftuar, jo e saj për të mbajtur. Dhe pavarësisht se sa përpiqet ajo ta shpëtojë atë ose ta rregullojë, ajo nuk mund të shërojë plagët që ai refuzon t’i adresojë. Dashuria e vërtetë nuk ka të bëjë me sakrifikimin e lumturisë për dhimbjen e dikujt tjetër. Ka të bëjë me dy njerëz që janë mjaftueshëm të plotë duke zgjedhur vetë të rriten së bashku, jo të zvarrisin njëri-tjetrin poshtë.
Pra, nëse je gruaja që përpiqet të dojë një burrë që nuk është i lumtur me veten, mbaje mend këtë… ti meriton një lumturi që nuk varet nga humori ose vështirësitë e tij. Ti meriton një dashuri që të ngre lart, jo një që të zvarrit poshtë. Dhe ndonjëherë, të duash veten do të thotë të largohesh nga dikush që nuk mund të të dojë ashtu siç e meriton, sepse nuk ka mësuar ende të dojë veten.
