- Faza atletike.
Më e papjekura nga të gjitha fazat e ndryshme të jetës, tiparet që gjenden më shpesh tek ata që aktualisht po kalojnë fazën e atletit janë vetë-obsesioni dhe narcisizmi.
Është një kohë kur njerëzit janë tepër të shqetësuar për pamjen e tyre, figurën e tyre dhe asgjë tjetër ka rëndësi. Për shkak të papjekurisë së tyre, njerëzit në këtë fazë jetojnë sikur universi sillet rreth tyre dhe vetëm rreth tyre.
Ata janë të verbër ndaj betejave të të tjerëve dhe duke qenë se kjo është gjithashtu një fazë egoiste, nuk u intereson të dinë as për këtë.
Ironikisht, megjithëse narcisizmi është një tipar kyç i kësaj fytyre, po ashtu janë edhe vetëkritika dhe mungesa e vetëvlerësimit. Ndonëse janë dy ekstreme, ato shkojnë dorë për dore gjatë fazës së atletit.
Ose egoja e personit është më e madhe se jeta dhe e pamundur për t’u shfryrë ose atyre u mungon besimi në vetvete. Ata vazhdimisht mendojnë për pamjen e tyre dhe nëse kanë bërë ndonjë gabim në mënyrën se si kanë zgjedhur të prezantohen.
Zakonisht, njerëzit në adoleshencë janë të mbërthyer në këtë fazë, por kjo është gjithashtu e vërtetë për ata që janë rritur nga narcistë. Të parët janë më të fiksuar ndaj vetvetes, por të dytët janë shumë të prirur ndaj vetëkritikës.
- Faza e luftëtarit.
Duke hequr dorë nga skena atletike, njerëzit në përgjithësi kalojnë në fazën e luftëtarit. Ka më shumë pjekuri në këtë fazë pasi ata mësojnë se janë përgjegjës për pasojat e veprimeve të tyre dhe gjithashtu njohin përgjegjësinë e tyre ndaj njerëzve përreth tyre.
Faza e luftëtarit është kur fillon të mësuarit. Ne mësojmë të zbatojmë njohuritë që kemi pasur të privilegjuar të marrim dhe ta përdorim atë për të përmirësuar veten dhe botën përreth nesh. Disa nga mësimet mund të jenë të ashpra, por ato janë njësoj të nevojshme.
Suksesi, ambiciet dhe dëshira për të përmbushur qëllimet e dikujt e karakterizojnë gjithashtu këtë fazë. Nuk quhet për asgjë faza e luftëtarit pasi mësojmë të bëhemi luftëtarë në çdo kuptim të fjalës.
Ne fillojmë të ngushtojmë qëllimin tonë në këtë planet dhe mënyrat dhe mjetet për ta arritur atë qëllim. Dalëngadalë planet tona për të ardhmen fillojnë të kristalizohen dhe ne përjetojmë rritje të madhe personale.
Motivimi i kërkuar për ta shtyrë veten më shumë për të parë këto plane të dalin në dritë gjendet gjithashtu në këtë fazë dhe mençuria që mësoni do të jetë e paçmueshme më vonë.
- Faza deklarative.
Duke bërë që ne të maturohemi tani me hapa të mëdhenj, faza e deklarimit të çon shumë më larg se dy të mëparshmet dhe mund të jetë e vështirë të tretesh gjithë këtë ndryshim me një hap.
Kjo është faza e jetës që është menduar që ju të sillni pasardhësit tuaj në botë.
Në fazën e mëparshme, ju mësuat të merrni përgjegjësi për veten dhe të tjerët, kështu që tani është koha e duhur që t’ju besohet kujdesi për një jetë tjetër. Mund të jetë e frikshm e, por është gjithashtu një kohë shumë emocionuese.
Më shumë sesa thjesht të kesh fëmijë dhe t’i rrisësh siç duhet, kjo fazë të bën të mendosh edhe për atë që po lini pas për ta. Do të kuptoni rëndësinë e lënies së tyre një trashëgimi për të cilën mund të krenohen.
Pra, është koha e duhur për të shqyrtuar të gjitha arritjet tuaja të së kaluarës dhe se si ato kanë ndikuar në jetën tuaj dhe veçanërisht në jetën e atyre që ju interesojnë.
Ndërkohë që dëshironi që fëmijët tuaj të jenë një meritë për ju, ju gjithashtu dëshironi të siguroheni që jeni lloji i prindit që ata mund të ndihen krenarë të thërrasin të tyret dhe jeni gati të bëni ndryshimet e nevojshme që kjo të ndodhë.
- Faza shpirtërore.
Duke ardhur në fazën e fundit për t’u përjetuar në këtë jetë, kjo është faza e shpirtit. Tani arrijmë të kuptojmë se ka më shumë në univers sesa thjesht gjërat që kemi gjetur në këtë botë materiale.
Ndërsa pasuria, marrëdhëniet, objektet e bukura dhe sukseset kanë qenë të gjitha të rëndësishme, spiritualiteti juaj fillon të ketë përparësi mbi gjithçka tjetër. Tani më shumë se kurrë, ju ndjeni lidhjen tuaj me universin.
Njëshmëria jonë me Shpirtin gjithëpërfshirës zgjerohet ngadalë në ndërgjegjen tonë dhe ne bëhemi të vetëdijshëm se ne jemi thjesht qenie energjie që udhëtojnë nëpër hapësirë.
Meqenëse është e përbërë nga energjia, edhe jeta nuk ka as fillim e as fund. Pavarësisht se çfarë, udhëtimi do të duhet të vazhdojë.
Pasi të keni hyrë në paqen e thellë të shpirtit, jeta juaj do të përqendrohet në ndriçimin e dritës suaj në vendet më të errëta dhe ofrimin e ushqimit dhe dhembshurisë pa pritur asgjë në këmbim.
Ju do ta gjeni veten duke u shtrirë për të mësuar dhe drejtuar të tjerët në mënyrë që edhe ata të mund të hyjnë në këtë fazë që ju jeni të bekuar që po e përjetoni. Është një fund, por është gjithashtu një fillim i ri dhe i gëzueshëm.
Burimi: namastest.net
Përkthyer nga: JiL.al. Ndalohet kopjimi dhe shpërndarja pa autorizimin e redaksisë.
