Ashtu si kaprolli i egër, që është riosh e i shkathët Me kërcime vrapon me dëshirë nëpër barin e pllajës Dhe nëqoftëse sheh ose merr me mend vise Duke shkelur fije bari ose lule nën hapa Të lehtë si zefiri i mbrëmjes Dhe nuk futet në ajrin e plumbtë asnjë fllad Kur dridhet gjethja e […]
“E Dashur Mos Mu Largo” Read More »
Etja për ty më djeg netëve të zhuritura, Fërgëllon dorë e nxehtë që deri te beli yt vjen. Nga etja dehur, nga etja çmendur, nga etja pafund përvëluar, Etje metali të skuqur, etje rrënjësh të pangopura, kur netëve sytë e tu nuk vijnë të takohen me të mijtë që presin me shpresë. Je plot me
“Etja Për Ty Më Djeg” .. Poezi Nga Paulo Neruda… Read More »
Po shkrihet bora, Dimni po shkon; Bylbyl i vorfën, pse po gjimon? Pushoi murlani me duhi t’vet; bylbyl i vorfën, Çou mos rri shkret. Gjith; fushët e malet blerim e mbëloj; livadhi e pema gjithkah lulzoj. Ndër pyje e orgaja, n’ma t’mirin vend, me rreze dielli po e gëzon gjith’kend. E tuj gjimue shikon rreth
“Vaji I Bylbylit” Poezi Nga Ndre Mjeda… Read More »
Krahët e zez të një nate pa fund e varrosën lagjen pranë, dritë, jetë, gjallsi – askund, vetëm errsinë e skam. U harrue jeta e ditës ndër shtresat e natës, e pagja u derdh nga parzm’ e errsinës… n’andrra përkundet lagja. Njerzit ndër shtëpia flejnë me gjoksa të lakurtë e të thatë e gratë… fëmi
” Lagjia E Varfun” Read More »
Më plak mërzitja që vetmiamë sjell; përbuzja, urrejtja të gjith sendet m’i mbështjell që kam shumë anmiq të liq në këto sende pa shpirt, Nuk flasin. As sy s’kanë. Po mue më bahet se aty janë vetëm që të më plasin zemrën. Së paku, të më shajnë: I mallkuem! Së paku, të anë tallin: I
Një të dashur kush ka gjetur, Q’është e besës dhe e drejtë Le ta puthë le ta dojë, Jetën le t’ja ëmbëlsojë, Dhe me lule le t’ja shtrojë. Po besnike që të jetë, Në kafas duhet ta ketë, Djallushet kur ndrojnë erë, Ju pëlqen nga no njëherë, Të shijojnë tjatër verë. Kur veçan Hëna kadritë,
“Një Të Dashur Kush Ka Gjetur” Read More »
Arratisur, syrgjynosur, Raskapitur dhe katosur Po vajtonj pa funt, pa shpresë, Anës Elbë-s, anës Spree-së. Ku e lam’ e ku na mbeti, Vaj-vatani e mjer mileti, Anës detit i palarë, Anës dritës i paparë, Pranë sofrës i pangrënë, Pranë dijes i panxënë, Lakuriq dhe i dregosur, Trup e shpirt i sakatosur. Se ç’e shempnë derbederët,
Kafshatë që s’kapërdihet asht, or vlla, mjerimi, kafshatë që të mbetë në fyt edhe të zë trishtimi kur shef ftyra të zbeta edhe sy t’jeshilta që t’shikojnë si hije dhe shtrijnë duert e mpita edhe ashtu të shtrime mbrapa teje mbesin të tan jetën e vet derisa të vdesin. e mbi ta n’ajri, si në
“Poema E Mjerimit” Read More »
Zot i vërtetë, Bota e tërë Gjithë ç’ke bërë E ç’ka në jetë Të gjitha ç’janë Yje dhe diej, E dhé e qiej, Një gjuhë kanë, Që thotë emrin tënt! Ngado që shikonj, Atë emër dëgjonj. E shoh më ç’do vënt. Dheu, që rrimë ne, Duke mbleruar, E kam dëgjuar, Që thotë se ç’je. Yjtë
Në parkun q’ë mbuluan fletët Te dy ne ecim qetësisht, Pas shijes saj ka shtruar vjeshta Qilim të verdhë natyrisht. Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë u fanit një muzg i vonë Ky park q’ë kan’ mbuluar fletët Ku pas kaq shekujsh ti po shkon. Nga vagabondët me cigare Ti mos u tremb e
Në Parkun Që Mbuluan Fletët… Read More »
©2020-2025 Të gjitha të drejtat të rezervuara. Për promovime dhe bashkëpunime na kontaktoni në jetoilumtur.al@gmail.com
