Po u tregoj të gjithëve se si të jenë vetvetja. ; Elena Bernabe
Unë jam një vjeç e gjysmë.
Dhe pak, shumë pak, mund t’i kuptojnë thirrjet e mia, protestat e mia.
Ata i quajnë teka.
Në vend të kësaj, ata janë përpjekjekur për të njohur botën.
Unë qaj nëse përpiqem të vesh një këpucë dhe nuk mundem,
Zemërohem nëse nuk më lënë të ngjitem vetëm nëshkallë
Bëhem nervoz nëse më ndryshojnë ritmet,
nëse nuk mund të eci sepse i lidhur në një karrocë.
Unë nuk jam i tmerrshëm. Asnjë fëmijë nuk është.
Unë jam vetëm i uritur për jetën.
Unë jam duke kërkuar për t’u rritur që mund të më kuptojnë dhe të më udhëheqin,
njerëz të aftë për të vazhduar me entuziazmin tim të ekzagjeruar,
që dinë të ma plotësojnë etjen për përvojë.
Nuk kam nevojë për shumë objekte, shumë aktivitete të veçanta dhe të strukturuara,
shumë vende të ndryshme për të jetuar.
Më duhet thjesht thjeshtësia, ngadalësia dhe mbi të gjitha prania.
Do të doja të mos përjetoja nxitimin e të rriturve, thëniet e tyre jo nga lodhja,
mungesa e vitalitetit të tyre.
Më duhet vetëm një fije që të mund të var rrobat siç bën nëna ime,
pasqyrojf veten në besimin që më jep babai
duke më bërë të lëkundem vetëm në lëkundjen e të mëdhenjve.
Unë kam nevojë për besim, mirëkuptim, udhëzim të palëkundur.
Unë jam vetëm një vit e gjysmë,
por ajo që po u mësoj të rriturve rreth meje
është një mësim i rëndësishëm jetësor:
Unë po u tregoj të gjithëve se si të jenë vetvetja.
Elena Bernabe
Jeto I Lumtur
