Këngë dashurie; Kahlil Gibran
Një poet dikur shkroi një këngë dashurie e cila qe e mrekullueshme. Ai shkroi disa kopje të saj dhe ua dërgoi miqve dhe të njohurve të tij, burra dhe gra, madje, ai nuk harroi ta dërgonte atë edhe tek një grua e re që e kishte parë vetëm një herë, e cila banonte pas kodrave.Pas një ose dy ditësh erdhi një lajmëtar nga ajo gruaja e re dhe solli një letër. Në letër ajo kishte shkruar: – Më lejoni t’ju siguroj, unë jam prekur thellë nga kënga e dashurisë që më keni shkruar. Ejani tani dhe takoni tim etin dhe time ëmë, dhe ne do të marrim masat e kërkuara për fejesën. Poeti shkroi përgjigjen e letrës dhe në të iu gjegj: Mikja ime, ishte veçse një këngë dashurie nga zemra e një poeti, e kënduar nga çdo burrë për çdo grua.Dhe ajo i shkroi përsëri, duke i thënë: – Hipokrit dhe gënjeshtar me fjalë! Nga kjo ditë deri në ditën e arkivolit tim unë do të urrej të gjithë poetët për shkakun tuaj.
Kahlil Gibran
Jeto I lumtur.al
