Dedikuar juve qe po lexoni…
“Do të ketë ditë kur nuk shihni arsye për të ecur përpara. Në rregull. Do të ketë ditë kur edhe mendimi për t’u ngritur nga shtrati do t’ju bëjë të dëshironi të qani. Edhe kjo është mirë. Do të ketë ditë kur nuk do të kujtoni as si të qani, as të buzëqeshni, as të jetoni, kur lodhja do t’ju rëndojë mbi qepalla dhe kocka derisa t’ju shtypin. Do të keni çdo arsye.
Por gjithmonë mbani mend se ajo që ndjeni nuk zgjat përgjithmonë. Është e gjitha e përkohshme. Dikush, para jush, ka përjetuar atë që ndjeni tani dhe ka mbijetuar. Gjethet bien çdo vjeshtë, sepse nuk janë një gjelbërim i përhershëm – sepse edhe ju zbeheni, ndërsa të tjerët arrijnë të mos bien – nuk do të thotë se e keni gabim dhe gjithçka ka marrë fund. Është në rregull të biesh. Në rregull. Kur të vijnë ato ditë, mbani mend gjërat për të cilat ia vlen të vazhdoni, çdo gjë të vogël – filmin e radhës që do të dalë, një mik që ju fton jashtë, librin që nuk e keni lexuar ende. Mos harroni se herët a vonë gjithçka përfundon, s e herët a vonë perdja duhet të bjerë gjithmonë mbi gjithçka.
Le të bjerë mbi miqësitë e prishura, mbi dashuritë e kaluara, mbi trishtimin që të shtrëngon fytin, mbi ligësinë që të kanë thënë, mbi gabimet e tua, mbi keqardhjet, mbi fjalët që nuk duhej të thuash, mbi të gjitha ato. gjëra të vogla që rëndojnë mbi supet tuaja, si gurë. Hidheni gjithçka përveç jush. Asnjëherë mbi ju. Sepse nuk e meritoni.
Sepse ju meritoni më shumë se një perde të mbyllur, sesa një skenar që përfundoi në tragjedi. Sepse ti meriton të jesh mirë, dhe të premtoj, të premtoj se do të ndodhë dhe do të jesh i lumtur që nuk vendose ta lësh. Të premtoj se një ditë do të zgjohesh dhe gjithçka do të jetë mirë.
Deri atëherë, mbajuni fort. Ngrihuni nga shtrati kur ju duket e pamundur. Dilni kur doni të mbylleni brenda. Vlerësoni gjërat e bukura kur thjesht doni të qani. Është një jetë e mirë, në fund të fundit, ju betohem.
Është një jetë e bukur. Dhe ju e meritoni atë.”
Carmelita Zappala
Jeto I Lumtur.al
