Ekziston një lloj depresioni i përkufizuar si ‘atipik’ që quhet ‘depresion i buzëqeshjes’, ku personi vuan duke veshur një ‘maskë’ që duket i lumtur në sytë e të tjerëve, por në realitet është keq.
Ekziston një lloj depresioni që nuk gjendet lehtësisht si depresioni ‘klasik’, ai quhet ‘depresion i buzëqeshjes’, por termi teknik është ‘depresioni atipik’. Le të shohim së bashku se çfarë është, cilat janë simptomat dhe rreziqet kryesore dhe se si mund ta trajtoni atë.
Depresioni i buzëqeshjes. Ata që vuajnë nga depresioni atipike në sytë tanë mund të duken të lumtur dhe nuk kanë arsye që të ndjehen në depresion, por brenda vetes ai nuk është i lumtur. Vitet e fundit ky lloj depresioni është në rritje, pritet të arrijë midis 15 dhe 40% të popullsisë dhe simptomat e para duken kur janë të rinj. Në praktikë, ky lloj depresioni përbën veshjen e një maske që i bën të duken të lumtur në sytë e të tjerëve, aktiv dhe normal, duke bërë që i sëmuri ta përballojë me vështirësi gjendjen e tij.
Simptomat e ‘depresionit të buzëqeshjes’. Njerëzit që vuajnë nga depresioni atipik ndjehen të pashpresë dhe priren të kenë shenja pozitive, për shembull kur personi merr njohje në punë ose përjeton përvoja të dobishme, të cilat nuk bëhen në asnjë kohë negative. Simptoma të tjera janë vështirësia në menaxhimin e kritikave dhe koha më e vështirë e ditës është në mbrëmje, kur ata vuajnë për të fjetur.
Rreziqet e ‘depresionit të buzëqeshjes’. Këto momente të vazhdueshme pozitive dhe negative të humorit i bëjnë ata që të vuajnë nga mendimet vetëvrasëse, prandaj rreziku është që të nënvlerësojnë simptoma të caktuara deri në pikën e mos kthimit.
Kush ndikon në ‘depresionin e buzëqeshjes’. Njerëzit më në rrezik janë ata që tentojnë të jetojnë me vështirësi momentet e turpshme dhe që mendojnë mbi situatat negative të përjetuara.
Si të merreni me ‘depresionin e buzëqeshjes’. Të kuptosh se keni një problem është hapi i parë themelor drejt zgjidhjes së kësaj gjendjeje. Shpesh, ata që vuajnë priren të mohojnë, sepse analizon në mënyrë racionale jetën e tij dhe duke pasur parasysh se ai nuk ka asgjë për të joshur, përfundon duke nënvlerësuar atë që ai vërtet ndjen. Hapi i dytë është të mos e trajtosh ditën me racionalitet dhe të kuptosh problemin: nganjëherë duhet shumë pak për t’u çliruar dhe për të hequr barrën e depresionit.
Meditim, sport dhe altruizëm. Meditimi dhe aktiviteti fizik mund të jenë një ndihmë e madhe, duke ofruar përfitime jo vetëm në nivel fizik, por edhe në atë psikologjik. Kujdesi për njerëzit e tjerë gjithashtu mund të ndihmojë ata që vuajnë nga ‘depresioni i buzëqeshjes’, sepse lëvizja e vëmendjes nga vetja tek të tjerët na lejon të kuptojmë vërtet se çfarë është e rëndësishme dhe çfarë jo.
Përfundime. Thelbësore për t’u përballur me ‘depresionin e buzëqeshjes” është ndihma e një profesionist i cili, në radhë të parë, ka për detyrë të kuptojë saktësisht nëse është ky lloj depresioni atipik apo diçka tjetër: kjo lejon që të filloni një trajtim adekuat dhe efektiv.
