“Kështu është puna. Njeriu zgjohet në mëngjes, bën atë që ka për të berë dhe në darkë shkon prap në shtrat. Dhe aty rrugët janë dy: ose është në paqe me veten e vet dhe fle ose nuk ndihet mirë me veten e vet dhe atëherë nuk fle. Kupton? -Po Kështu që duhet të arrish darkën në paqe me veten . Ky është problemi. Dhe për ta zgjidhur ka një rrugë shumë të thjesht : të rrish i pastër. -I pastër ? -I Pastër brenda që do të thotë mos të bësh asgjë për të cilën të ndihesh në turp. Dhe deri ketu nuk ka asgjë të komplikuar. -Jo – E komplikuara vjen kur një ditë të lind dëshira të bësh diçka për të cilën të vjen turp: të vjen dëshira e madhe të bësh diçka që nuk mund të bëhet ose është e turpshme ose mund të lëndojë dikë . -Okay? -Okay Dhe atëherë fillon e pyet veten duhet ta ndjek këtë dëshirë apo duhet ta heq nga mendja? Pikërisht Pikërisht mendon e mendon dhe më në fund merr një vendim . Për të njeqindën herë e heq nga mendja pastaj vjen dita që e mban edhe vendos ta bësh atë gjë për të cilën ke një dëshirë kaq të madhe dhe e bën . Dhe këtu vjen e keqja . -Po nuk duhet bërë kjo gjë apo jo? -Jo . Po ki kujdes meqë ne nuk jemi çorape por njerëz qëllimi ynë në këtë jetë nuk është që të jemi të pastër . Dëshirat janë gjëja më e rëndësishme dhe nuk mund të tallemi me to shumë gjatë . Kështu që ndonjëherë ja vlen të mos flesh natën dhe të vraposh mbas një dëshire të madhe. E bën të keqen dhe pastaj e paguan . Dhe vetëm kjo ka rendësi : që kur vjen momenti të paguash të mos ja mbathësh po të rrish aty , me dinjitet , të paguash . Vetëm kjo ka rendesi.”
|Alessandro Baricco|
