Fytyrën tënde ëngjëllore,
Përsëri po e kujtoj!
Me ndjenja të pastra fëmijërore,
Me vuajtje, ndrojtje dashurore,
O zemër prapë me ty jetoj.
Ikën ditët pa u ndjerë,
Ndryshuam krejt ne të dy.
Po zemra ime si përherë,
Jehon e rreh me mall për ty.
Prano dhe ti e largët mike,
Dëshirën e zjarrtë të zemrës sime.
Atë dëshirë që kur m’ike,
E mbaj në shpirt me përgjërime,
Përkundur shpesh në ëndërrime.
U shuan ëndrrat dhe çdo gjë,
Që desha fort në këtë jetë
Vuajtjet e mia një nga një,
E mbushën plot zemrën e shkretë.
Nga shqot’ e fatit tim të zi,
U vyshkën lulet në kurorë.
Jetoj i zhytur në vetmi
Dhe pres të vijë e fundit orë.
Ashtu si gjethja që s’ka fat,
E mbetur vetëm në degë-hije
Ashtu edhe zemra ime e ngratë
Jeton me dridhma ftohtësie.
Nëse jeta të zhgënjen,
Kokën mos ul, mos u trishto!
Se drit’ e diellit prapë vjen
Dhe do na ndrijë ne kudo.
Zemra të ardhmen po kërkon,
E tashmja na ka poshtëruar.
Po dit’ e bukur po afron
Me të ne jemi dashuruar.
