E dini pse dashuroheni me një person të veçantë? Pse keni dëshirë dhe ndjenja për një, kur jeni plotësisht indiferent ndaj një personi tjetër? Psikologia Irina Chesnova u përgjigjet pyetjeve tuaja përmes këtij artikulli!
E pavetëdijshmja jonë po na bën hile
Sipas psikologes Irina Chesnova, nëse është kaq e vështirë për ne të dimë pse ramë në dashuri me këtë person të veçantë, dhe jo me një tjetër, kjo është për shkak se kjo ndjenjë është instiktive dhe vjen nga fusha e pavetëdijes! Të gjithë kemi takuar gjatë jetës sonë, njerëz të jashtëzakonshëm që na magjepsën, u kujdesën për ne, na deshën dhe që na ndihmuan të bëhemi personi që jemi sot! Shumica e këtyre njerëzve janë prindërit tanë. Por ata mund të jenë gjithashtu gjyshër, miq, modele.
Në mënyrë të pavetëdijshme, ne i kemi shoqëruar këta njerëz me ndjenjën e dashurisë dhe në veçanti, me atë që kemi marrë (ose jo) gjatë fëmijërisë sonë. Pra, kur takojmë një person që duket se “ngjitet” me këto imazhe, zgjon tek ne këto ndjenja të vjetra në lidhje me dashurinë dhe afeksionin. Duke na kujtuar në mënyrë të pavetëdijshme dikë që na donte.
Kjo është arsyeja pse shumica e njerëzve bien në dashuri me dikë që në mënyrë të pavetëdijshme i kujton një anëtar të familjes (babanë, nënën, ose çfarëdo tjetër). Ngjashmëria, e cila mund të jetë e vështirë të shihet me vetëdije, mund të jetë fizike, gjestuale, në lidhje me mendimet apo edhe zakonet. Ngjashmëria, pra, luan një rol të pamohueshëm në tërheqje sepse zgjon një ndjenjë të thellë dhe të fuqishme.
Ngjarjet gjatë fëmijërisë
Ngjarjet që kanë ndodhur gjatë fëmijërisë sonë mund të jenë domethënëse në zgjedhjen e partnerit tonë. Dihet se në psikologji ne jemi duke kërkuar një baba ose nënë të “përmirësuar”! Nga njëra anë, ne jemi duke kërkuar një person që duket pak si një nga prindërit tanë (kështu që ne e dimë “intuitivisht” se si të bashkëveprojmë me këtë person), dhe nga ana tjetër, një person krejtësisht i ndryshëm nga ata në pika të shumta. Në të vërtetë, aspektet e ndryshme nga ato të prindërve tanë që ne do të kërkojmë tek partneri ynë, janë të gjitha gjërat që kemi humbur dhe që ne do të dëshironim të plotësonim.
Për shembull, nëse, kur ishit fëmijë, prindërit tuaj nuk ishin mjaftueshëm shprehës (sipas jush), do të duhet të kërkoni në mënyrë të pavetëdijshme një partner që do ta plotësojë këtë boshllëk. Pra, në këtë rast, një person shumë ekspresiv i cili nuk ka frikë të shprehë ndjenjat e tij. Kështu, ne në mënyrë të pavetëdijshme kërkojmë tek partneri ynë, për të korrigjuar një nevojë psikologjike, një plagë për t’u shëruar, një mungesë për t’u mbushur, të cilën, sipas nesh, e kemi humbur gjatë fëmijërisë sonë (dashuri, besim, mbrojtje, krenari,…).
Në kërkim të gjysmës sonë
Sipas Platonit, burrat dhe gratë ishin një person me dy fytyra, katër duar dhe katër këmbë. Është miti i androgjenit! Nga frika e fuqisë së tyre, Perënditë vendosën t’i prisnin në mënyrë që t’i detyronin ata të kërkonin dhe të gjenin veten gjatë gjithë jetës së tyre për të formuar përsëri një qenie të plotë. Prandaj, ne po kërkojmë binjakun tonë që na kompleton (në aspektet që nuk janë shumë të zhvilluara në shtëpi) dhe që, në pika të caktuara, është i ndryshëm nga ne. Për shembull, nëse jeni një person spontan, mund të jeni në kërkim të një partneri të zhytur në mendime dhe të kompozuar, sepse nuk e keni këtë cilësi.
Harmonia është thelbësore
Harmonia si dhe disa pika të caktuara të përbashkëta janë thelbësore për mirëkuptimin dhe mbijetesën e çiftit. Psikologu Vadim Petrovsky ka theksuar tre kritere kryesore themelore që një çift të bashkohet.
Tre kriteret themelore që një çift të bashkohet:
Së pari, temperamenti i përgjithshëm: Për shembull, një person i pasionuar, gjithmonë me humor të mirë dhe dinamik duhet të jetë me një person që ka një temperament të ngjashëm. Kështu, të dy njerëzit do të jenë shumë më komodë së bashku, do të kuptojnë njëri-tjetrin më lehtë dhe do të jenë në të njëjtën gjatësi vale.
Së dyti, niveli i mendjes së hapur: është e rëndësishme që brenda çiftit të keni një mendje të hapur të ngjashme. Nëse ka një vonesë, personi që është më mendjehapur do të ndiejë zhgënjim dhe keqkuptim. Do të ketë tensione në çift dhe nuk do të mund të zgjasë as me kalimin e kohës.
Së treti, një nivel i barabartë xhelozie: Edhe pse xhelozia ndonjëherë është e pranishme në çift, ajo duhet të ndihet njësoj për mirëkuptimin dhe mbijetesën e çiftit tuaj. Nëse ajo ndihet në mënyrë disproporcionale në krahasim me atë që ndihet nga partneri i saj, kjo do të krijojë një mungesë afeksioni dhe një ndjenjë pasigurie e cila mund të jetë e dëmshme.
Papërsosmëritë që na përshtaten
Kur takojmë një person dhe dashurohemi çmendurisht me të, ne jemi të mbingarkuar me emocione që ndryshojnë perceptimin tonë. Ne nuk i shohim gabimet e partnerit tonë menjëherë dhe shpejt dashurohemi me dikë për të cilin nuk dimë shumë. Pas një kohe, ne e njohëm personin më mirë me cilësitë dhe gabimet e tyre dhe iluzioni i personit të përsosur gradualisht zhduket. Disa do të ndahen, duke kuptuar me vonesë se gabimet e partnerit të tyre nuk përputhen me vlerat e tyre. Ndërsa të tjerët, do të jenë në gjendje të pranojnë gabimet e gjysmës tjetër të tyre sepse ato nuk dëmtojnë vlerat e tyre dhe për këtë arsye nuk janë shumë të rëndësishëm për ta. Për shembull, një person që vlerëson, sigurinë dhe besnikërinë nuk do të tolerojë mungesën e pabesisë së partnerit të tij. Ndërsa, nga ana tjetër, një person për të cilin këto vlera nuk janë aq të rëndësishme për të, mund të reagojë me më shumë butësi dhe të falë më lehtë.
Kjo është arsyeja pse është e rëndësishme të dini vlerat tuaja (ka prova të shumta për këtë ose kërkon vetëm të vini në dyshim atë që është më e rëndësishme për ju) dhe të shihni nëse ato korrespondojnë me ato të partnerit tuaj.
Ose ato korrespondojnë dhe ju do të lundroni në ujërat e dashurisë në heshtje duke pranuar ndryshimet dhe gabimet e partnerit tuaj (sepse për ju, ato nuk janë shumë shqetësuese), ose nuk do të jeni në gjendje t’i pranoni ato, sepse ato dëmtojnë vlerat tuaja më të mëdha dhe për këtë arsye ajo që falsifikon identitetin tuaj. Ju gjithmonë do të keni përshtypjen se duhet të bëni përpjekje, të detyroni dhe të vendosni gjithë energjinë tuaj në një marrëdhënie që nuk mund të zgjasë. Përpjekja për të “ndryshuar” do të jetë e kotë, sepse nuk mund t’i detyroni njerëzit të jenë një person tjetër.
