“…Më duhet të them se nuk arrij të kuptoj se përse disa pohojnë se burri e gruaja janë saktësisht të barabartë, duke mohuar kështu bukurinë e diversitetit që ekziston midis burrit e gruas.
Dhuratat e Zotit janë të gjitha të mira, por jo domosdoshmërisht të njëjta. I përgjigjem shpesh kujtdo që më thotë se i pëlqen t’i shërbej të varfërve ashtu siç i shërbej unë: “Atë që bëj unë nuk jeni të aftë ta bëni ju. Atë që bëni ju nuk jam e aftë ta bëj unë, por ju e unë së bashku, mund të bëjmë diçka të bukur për Zotin. Kjo vlen dhe për diferencat midis gruas e burrit.
Zoti krijoi secilin prej nesh, çdo qenie humane, për diçka të madhe: të duash e të të duan. Përse Zoti i krijoi burrat e gratë? Sepse dashuria e një gruaje është një nga fytyrat e dashurisë së Zotit. Dashuria e një burri është një tjetër fytyrë e të njëjtës dashuri.
Burri e gruaja janë krijuar për të dashuruar, por secili në mënyrë të ndryshme: burri e gruaja plotësojnë njëri-tjetrin e të dy së bashku shfaqin dashurinë e Zotit shumë më mirë se sa mund ta bënin të ndarë. Kjo fuqi speciale dashurie që kanë gratë nuk është kaq evidente se sa kur ato bëhen nëna.
Qenia nënë është dhurata që Zoti i bën gruas. Sa mirënjohës duhet t’i jemi Zotit për këtë dhuratë që sjell me vete gëzim të madh për një botë të tërë, si për burra dhe për gratë. E këtë dhuratë kaq speciale ne mund ta shkatërrojmë me të keqen e abortit, por dhe me anë të faktit se mendojmë se ka gjëra më të rëndësishme se sa dashuria.
Nënë Terezës
Jeto I Lumtur
