Një lulëz mes një libri gjeta,
Të tharë edhe pa kundërmim;
Dhe për një çast i shtangur mbeta
E humba thellë n’ëndërrim.
Kur lulëzoi? Ç’pranverë thua?
Kush e këputi edhe ku?
Një dorë e njohur a e huaj?
Dhe pse e vuri vallë këtu?
A për kujtim të një takimi?
Apo për ndarjen plot trishtim?
A për nje endje pikëllimi
Në heshtje fushash pa mbarim?
Ai, ajo, jetojnë vallë?
Ku thua jane, ku bredhin ku?
Apo mos ndoshta jane tharë,
Si dhe kjo lulëzë këtu?
(A.S.Pushkin)
Jeto I Lumtur
