Merr lajme ekskluzive
Doni të informoheni të parët për lajme ekskluzive? Bashkohuni me grupin tonë duke klikuar këtu
Në marrëdhëniet në çift, disa njerëz kanë tendencë natyrisht, të tregojnë shumë vëmendje dhe shqetësim për partnerin. Këta janë njerëz të ndjeshëm, veçanërisht të vëmendshëm ndaj nevojave të të tjerëve, të gatshëm të bëjnë më të mirën për ta dhe për të cilët të jenë spontanë në atë që bëjnë apo mendojnë, gjë që i bën njerëzit që i duan të ndjehen të qetë.
Përkundër gatishmërisë së madhe, mund të ndodhë që këta njerëz të lihen pas dore ose edhe të keqtrajtohen, pa parë dashurinë që ata ofrojnë. Një sjellje e kujdesshme, bujare dhe e vëmendshme që çon në këto pasoja mund të jetë befasuese, sepse ndërsa i rezervojnë vëmendje të madhe partnerit, këta njerëz hasin zhgënjime të shpeshta. Çfarë e bën partnerin e një personi të kujdesshëm të mos njohë vlerën e tij? Nuk bëhet fjalë për një sjellje të çuditshme ose të paparashikueshme, por shpesh është pasojë e disa faktorëve psikologjikë.
Një person shumë i kujdesshëm e pengon partnerin të investojë në marrëdhënie
Kur japim më të mirën përmes veprimeve të sjellshme ndaj të tjerëve, investojmë në to dhe në marrëdhëniet me ta. Këto investime janë bërë nga angazhime, përpjekje dhe gatishmëri, dhe kanë tendencë jo vetëm për të ruajtur veten e tyre, por edhe për t’u rritur me kalimin e kohës. Çfarë avantazhi sjell të qenit kaq bujar? Të vepruarit në favor të të dashurit tuaj, na jep përsëri idenë se personi pranë nesh meriton përpjekjen ose angazhimin tonë, që e duam dhe jemi të angazhuar seriozisht për të ushqyer marrëdhënien.
Sidoqoftë, kush është objekt i kësaj natyre të vëmendjes, jo domosdoshmërish provon dashurinë për faktin se është i dashuruar: nganjëherë, gatishmëria e tepërt mund t’i bëjë ata të ndjehen të manipuluar, të ngarkuar me pritshmëri të forta ose të zhvendosur si mosmirënjohës.
Fatkeqësisht, dashuria nuk i plotëson kriteret e drejtësisë: të japësh shumë nuk do të thotë automatikisht të marrësh të njëjtën gjë. Rezultati përfundimtar është që shpesh partneri i kujdesshëm bën gjithçka të mundshme: ai pret me durim, është i gatshëm, bën dhurata, ka vëmendje, e do shumë partnerin, i cili, nga ana tjetër, nuk ka investuar shumë në marrëdhënie. Personi shumë i dobishëm që nuk bën kërkesa dhe as tregon se pret të jetë i kënaqur, nuk e vendos partnerin në një pozitë që të ndjehet i detyruar të bëjë dhe ai të njëjtën gjë.
Të qenit gjithmonë në gatishmëri mund të jetë kundërproduktive: është e nevojshme të siguroheni që partneri gjithashtu mund të investojë në marrëdhënie dhe të krijojë kushte për ta lejuar që ta bëjë këtë. Nëse, nga ana tjetër, partneri nuk tregon qëllimin për të dëshiruar të investojë në marrëdhënie, do të jetë e qartë se interesi nuk është i ndërsjellë, por ka shumë të ngjarë të jetë i njëanshëm.
Njerëzit shumë të sjellshëm përfundojnë duke ia shpërblyer sjelljet negative partnerit
Supozojmë se njerëzit mësojnë nga pasojat e sjelljes së tyre. Kur ata bëjnë mirë dhe marrin shpërblim ose lavdërohen, priren ta përsërisin sjelljen shpërblyese. Përkundrazi, kur sillen në mënyrë të gabuar dhe vuajnë pasojat, kanë tendencë të shmangin përsëritjen e të njëjtës sjellje. Njerëzit shumë të sjellshëm rezervojnë mirësi, dhe mirëkuptim ndaj atyre me të cilët janë të lidhur sentimentalisht, edhe kur nuk e meritojnë atë plotësisht. Njeriu me zemër të mirë shpesh mendon ose mashtron veten se një ditë, herët a vonë, përpjekjet e tij do të njihen.
Kjo bën që partneri të mos ndihet përgjegjës për sjelljen e tij negative: të qenit gjithmonë i gatshëm mund të transmetojë një mesazh pranimi dhe mirëseardhjeje, dashurie dhe përkushtimi të sigurt në të gjitha rrethanat, dhe të pavarur nga lloji i sjelljes së partnerit. Si përmbledhje, të jesh gjithmonë i sjellshëm do të thotë gjithashtu dhe shpërblim i sjelljes negative: nëse partnerit i mungon respekti dhe unë përgjigjem me dashamirësi, jo vetëm që e shpërblej atë sjellje, por në mënyrë të nënkuptuar, e nxis ta përsërisë atë edhe në të ardhmen. Njerëzit që arrijnë të kalibrojnë mirësinë dhe përkushtimin, arrijnë të mbajnë kufij më të qartë brenda marrëdhënieve të tyre: ata i shpërblejnë partnerët vetëm kur e meritojnë, jo kur kanë një qëndrim negativ ose sjellje të papërshtatshme. Kjo mënyrë përcjell një mesazh të dyfishtë: “Nuk jam i gatshëm të toleroj asnjë sjellje, veçanërisht ato që më dëmtojnë”. Jeta në dy kërkon ndarjen e përgjegjësive dhe gjeste të kujdesshme: të gjithë duhet të marrin pjesën e tyre.
Njerëzit e mirë shpesh janë shumë të dobishëm
Ka strategji automatike të të menduarit që na ndihmojnë të vendosim. Një nga këto strategji është rregulli i pamjaftueshmërisë: zakonisht, mendojmë se vetëm ajo që është e mangët ose e vështirë për t’u marrë ka vlerë dhe që nuk e ka atë nëse mund ta përftojmë lehtë. Edhe pse kjo deklaratë nuk është gjithmonë e vërtetë, ajo shpesh bëhet e vërtetë në formën e konkluzionit të nënkuptuar ose të pavetëdijshëm kur është në rrezik sjellja e njerëzve.
Personat shumë të dobishëm, dinë ta fshehin mirë përpjekjen për të qenë gjithmonë të vëmendshëm ndaj partnerit: duken se kanë nevojë për kënaqësi, të gatshëm për të lënë mënjanë veten dhe të mendojnë vetëm për partnerin. E gjejnë kohën edhe nëse nuk kanë, janë plot vëmendje dhe mirëkuptim, përpiqen të jenë mikpritës, minimizojnë mundësitë për konflikte. Me pak fjalë, ata e lehtësojnë partnerin jashtë mase. Shpresa e tyre është që përgjigja për gatishmërinë e tyre të vijë në formën e mirënjohjes dhe respektit.
Një ekuacion i thjeshtë: nëse e tregoj veten të gatshëm dhe të shmang çdo lloj bezdie, të më dashurojë do të jetë më e lehtë. Përkundrazi, këta njerëz shpesh ndjehen të vetmuar dhe të padukshëm kur kanë nevojë për vëmendje. Shkurt, të lënë pas dore. Paradoksalisht, gatishmëria e madhe e tyre përfundon duke i bërë ata të shfaqen si partnerë më pak të dëshirueshëm.
Në këtë lloj marrëdhënieje, zhduket joshja për t’u pushtuar: ka njerëz që jo gjithmonë i bëjnë gjërat të thjeshta dhe pa shqetësime dhe kanë një qëndrim më sfidues, presin diçka nga partnerët e tyre dhe i stimulojnë ata të plotësojnë nevojat e tyre. Gatishmëria dhe fleksibiliteti i tyre më i vogël për t’u përshtatur me planet e njëri-tjetrit jep idenë se koha e tyre është e çmuar, dhe kjo i bën ata më tërheqës dhe interesantë. Ky është iluzioni i pamjaftueshmërisë: ajo që është më pak e gatshme, bëhet diçka me vlerë.
