“Numërova vitet e mia dhe zbulova se nga këtu e tutje kam më pak kohë për të jetuar sesa kam jetuar deri tani.
Ndihem si ai fëmija që fitoi një pako me ëmbëlsira: e hëngri të parën me kënaqësi, por kur kuptoi se kishin mbetur pak, filloi t’i shijonte intensivisht.
Nuk kam më kohë për takime pa fund ku diskutohen statutet, rregullat, procedurat dhe rregulloret e brendshme, duke e ditur që asgjë nuk do të arrihet.
Nuk kam më kohë për të mbështetur njerëzit absurdë që, pavarësisht moshës kronologjike, nuk janë rritur.
Koha ime është shumë e shkurtër: Unë dua thelbin, shpirti im është në nxitim. Nuk kam më shumë ëmbëlsira në paketim.
Dua të jetoj pranë njerëzve njerëzorë, shumë njerëzorë, që dinë të qeshin me gabimet e tyre dhe që nuk fryhen nga triumfet e tyre dhe që marrin përsipër përgjegjësitë e tyre. Kështu mbrohet dinjiteti njerëzor dhe shkojmë drejt së vërtetës dhe ndershmërisë
Është thelbësore që e bën jetën me vlerë.
Dua të rrethohem me njerëz që dinë të prekin zemrat, njerëz që janë mësuar nga goditjet e forta të jetës të rriten me prekje të buta shpirti.
Po, nxitoj, nxitoj të jetoj me intensitetin që mund të japë vetëm pjekuria.
Nuk kam ndërmend të humbas asnjë nga ëmbëlsirat e mbetura. Jam i sigurt se do të jenë të shijshme, shumë më tepër se sa kam ngrënë deri tani.
Qëllimi im është të arrij deri në fund i kënaqur dhe në paqe me të dashurit dhe ndërgjegjen time. Ne kemi dy jetë dhe e dyta fillon kur kupton se ke vetëm një. ”
Mario de Andrade LIFE STYLE
Jeto I Lumtur.al
