Për të gjithë meshkujt.
Atyre që të thërrasin ndërsa shkojnë tek tjetra, atyre që zhduken me orë, ditë ndërsa mesazhi yt mbetet “i shfaqur”
Për ata që flenë me ju dhe ndërsa ju mbajnë, ju tashmë e dini se nesër, pasi të mbyllet ajo derë, nuk do ta dini më ku janë, me kë janë, çfarë bëjnë.
Për ata që “jo, jo.. nuk dua të angazhohem” dhe më pas kanë të paktën pesë lidhje dhe kur ecin dëgjon zhurmën e zinxhirëve me të cilët janë lidhur.
Për ata që mendojnë se janë të bukur dhe seksi. Atyre që kur ju nevojitet, shkojnë diku tjetër.
Dhe pastaj për burrat e tjerë, për ata që jeta nuk i zbriti, për ata që donin një dashuri të vërtetë, por e donin vërtet dhe ndoshta kushedi… edhe për një kohë të shkurtër, e kishin në dorë, por pastaj toka është dridhur dhe e ka gjetur veten vetëm, duke mbledhur copat, duke lëvizur rrënojat.
Për ata burra që dinë të përdorin respektin, ajo ëmbëlsi është arma e vetme që kanë, që do të donin të ishin me ju teksa shkojnë në shtëpi, në shtëpinë e tyre, vetëm.
Për ata burra që njohin pafundësinë e një përqafimi, të dy buzëve, të një zemre që rreh vetëm për ty.
Burrave që nuk besojnë më në të, por që ende ëndërrojnë dashurinë e vërtetë, dua t’i falënderoj të gjithë këta burra.
E para sepse më bënë të kuptoj se çfarë duhet të meritojë një grua e vërtetë dhe e dyta sepse më dhanë sigurinë se dashuria e vërtetë është e mundur.
Mjafton të dish ta njohësh.
Paola Delton
Jeto I Lumtur.al
