Sonte ndihem si mirësia në sytë e tu të errët.
Unë nuk trokas: por pres.
Vetëm nga ti gjej qetësinë e detit, fjalë të shkruara në mur, fjalë që flasin për ty.
Unë nuk trokas, vitet e mia më çojnë diku tjetër, por gjetkë është një vend që nuk ka buzëqeshjen tuaj, mirësinë tuaj.
Atëherë do të fiksoj, teksa i kthej shpinën të tashmes, buzëqeshjen e një gruaje që janë fjalë të shkruara në diell. Çdo stinë, çdo udhëtim, tani e di që je dhe do të jesh, një emër i mrekullueshëm në erë.
Massimiliano Scio
Jeto I Lumtur.al
