“E çuan llafazanin në ferr dhe tha: “Sa të njoma qenkan drutë…”/ Thëniet më të Bukura Persiane

Facebook
WhatsApp
Telegram
Email

Merr lajme ekskluzive  

Doni të informoheni të parët për lajme ekskluzive? Bashkohuni me grupin tonë  duke klikuar këtu.

Sot, për kënaqësinë e lexuesve tanë, kemi sjellë një koleksion nga mençuria e kulluar e një populli të largët e të lashtë.

Mos harroni të na thoni cila prej thënieve perse ju pëlqeu apo e veçuat prej të tjerave.

E çuan llafazanin në ferr dhe tha: “Sa të njoma qenkan drutë.”

Njerzit fatkëqinj shpesh bëhen me besëtytni, shpesh nga padituria.

Njeriu modest dhe punëtor vlen më shumë sesa njeriu i fuqishëm dhe i rrezikshëm.

Nga të shtatë zogjtë e bilbilit vetëm njëri del këngëtar.

Ngushëlloje atë që mendon të ketë arritur lumturinë.

Nuk i jepet elefantit për të pirë me lugë.

Në kokën time tullace mëson zanatin e berberit.

Në punët e veta edhe i verbëri ka sy.

Në shtëpinë e kadiut ka arra plot, por ato janë me numër.

Mos i bjer atij që e ka dënuar fati.

Mos i bjerë derës së botës, që të mos i bien derës sate.

Muret kanë minj, minjtë kanë veshë.

Nata është me barrë, ç’do të na pjellë mëngjesi.

Më mirë një buqetë me trëndafila, se një mullar me bar.

Më mirë uthullën në dorë, sesa hallvën e premtuar.

Kush ka rënë në bela, s’e çan kokën për taksat.

Lakuriqit çdo këmishë i rri tamam.

Lavdërimet e tepërta çorodisin fëmijën.

Lehja e qenit nuk i pengon retë.

Kur ke hall, mund të puthësh gomarin në bisht.

Kur mund të rrosh në paqe , mos trokit në derë të luftës.

Kur piqen frutat, kopshtari nuk i vë re të njohurit.

Kur të të kenë bërë ty njeri, do të jem bërë unë budalla.

Kur u bë deti kos, fukarait iu thye luga.

Ku do ta dijë pusi se kova ka fundin e çpuar.

Kujt iu dogj mullari, s’kish pse i trembej rrufesë.

Kumarxhiut hileqar çdo gjë që t’ia zhvatësh e ke qar.

Kundërshtari më i rrezikshëm është miku i kthyer në armik.

Kur i ka ardhur koha, preja shkon vetë te gjahtari.

Kur janë dy akçinj, gjella del o shumë e kripur, o pa kripë fare.

Je i nderhsëm në veprime me çdonjeri, do, s’do, do të nderojë.

Jo gjithçka e rrumbullakët është arrë.

Kam dhënë kaq këshilla, sa më ka zënë gjuha lesh.

Kandili që i duhet shtëpisë nuk çohet në xhami.

Kot mburret daullja, brenda është bosh fare.

Gjelin që do ta rrëmbejë çakalli në mëngjes, le ta rrëmbejë që në mbrëmje.

Gjëegjeza e gjetur të duket e lehtë.

Gjuha e kuqe merr në qafë kokën jeshile.

Hajduti njeh hajdutin; shenjti njeh shenjtin.

Ha pak të kesh shëndet.

Ha si do vetë, vishu si duan të tjerët.

I mbyturi kapet pas fijes së kashtës.

Inteligjenti flet atëherë kur të tjerët përreth heshtin.

Është më mirë të jetosh në zemrën e mikut se në shtëpinë e tij.

Frikoju nga ai që ta ka frikën.

Fut djathin në shishe e fërkon bukën nga jashtë.

Gërmove në mur, mos i qendro pranë.

Gratë janë sikur hija juaj, nëse shkoni pas tyre – ato ikin nga ju, ndërsa nëse ikni prej tyre – ato vijnë pas juve.

Gruaja e ligë (e përdalë) edhe në shishe po ta mbyllësh, edhe atje do t’i bëjë punët e liga.

Dorën që s’mund ta presësh duhet ta puthësh.

Dhe mëndafshin vetë e endi, edhe gjëmbat vetë i nguli.

Ec ngadalë që të arrish gjer në fund.

Edhe luani kur plaket bëhet lodër e çakejve.

Etja e zemrës s’shuhet me një pikë ujë.

Ç’mund të bëjë një mushkonjë ngordhalaqe, atje ku shqiponja humbet pendët.

Ç’sheh syri nuk sheh vetulla.

Dembelit i pëlqen kur ia çon manaferrën në gojë.

Deti nuk shteron me filxhan.

Dërdëllit shumë ai që di pak.

Dëshpërimi i stomakut është më i tmerrshëm nga hidhërimi për të afërmit.

Ditët janë fletët e libri të jetës. Prandaj shkruaj në to vetëm bëmat e mira dhe përpjekjet ideale.

Atje ku nuk ka ujë, shurra e miut mund të vërtitë mullirin.

Aty ku gamilja shitet një qindarkë, gomari s’ka vlerë fare.

Bota ndahet lehtë nga ata që kanë filluar të ndahen prej saj.

Cjapi ka të shtrenjtë jetën, kasapin dhjamin e tij.

Çdo lëkurë, në fund të fundit, bie në dorë të regjësit.

Scroll to Top