Buda po udhëtonte nga një vend në tjetrin. Një herë ai vendosi të ndalojë në një fshat për disa ditë.
Shumë shpejt, njerëzit morën vesh për të dhe filluan të shkonin tek ai për të marrë bekimet e tij. Disa njerëz shkonin tek ai për të kërkuar zgjidhjen e problemeve të tyre.
Një ditë, një grua shkoi tek ai dhe i tha: “Ti dukesh si një princ. A mund ta di se cila është arsyeja e veshjes së rrobave okër (Bhagwa) në këtë moshë të re?”
Buda u përgjigj: “Unë u tërhoqa nga jeta e zakonshme për të gjetur zgjidhje për pyetjet më themelore rreth jetës. Sesi një trup që është kaq i ri dhe tërheqës, së shpejti do të plaket dhe do të shkojë përfundimisht në gojën e vdekjes. Më duhet të fitoj njohuri për shkakun e pleqërisë, sëmundjes dhe vdekjes.”
E impresionuar prej fjalëve të tij, gruaja e ftoi për një vakt në shtëpinë e saj. Buda ra dakord.
Shumë shpejt ky lajm u përhap në të gjithë fshatin. Pasi e morën vesh këtë, fshatarët erdhën me kryetarin e fshatit për të takuar Budën.
Të gjithë njëzëri i kërkuan Budës: “Nuk duhet të shkosh në shtëpinë e asaj gruaje për të ngrënë pasi ajo është pa karakter.”
Buda e pyeti kryetarin e fshatit: “A besoni vërtetë se ajo grua është pa karakter?”
Kryetari i fshatit tha: “Mund të betohem se është një grua me karakter të keq. Pra, të lutem mos shko në shtëpinë e saj.”
Buda mbajti dorën e djathtë të Kryetarit të Fshatit dhe i kërkoi të duartrokiste.
Kryetari i fshatit u përgjigj: “Si mund të duartrokas? Nuk mund të duartrokas me njërën dorë, sepse ti më ke mbajtur dorën tjetër.”
Buda u përgjigj: “Nëse nuk mund të duartrokasësh me njërën dorë. Si mundet që gruaja të jetë vetë pa karakter, nëse burrat e këtij fshati nuk janë edhe ata pa karakter.
Nëse burrat e fshatit do të kishin karakter të mirë, kjo grua nuk do të kishte qenë kështu, kështu që burrat këtu janë përgjegjës për karakterin e saj.”
Të gjithë i mbuloi turpi kur e dëgjuan këtë dhe u larguan në heshtje.
