Një ditë, mjeshtri i vjetër e thirri dhe i tha: “Duket se nuk do të largohesh nëse nuk të tregoj sekretin”.
Njeriu u përgjigj: “Po. Unë nuk do të largohem pa mësuar si bëhet mrekullia.”
Plaku tha: “Ok atëherë do të të tregoj. Këtu është mantra me të cilën mund të kryhen mrekullitë.
Ajo që duhet të bëni është së pari të bëni dush, të ndryshoni rrobat me rroba të reja, të mbyllni derën, të uleni vetëm dhe të përsërisni këtë mantrë të vogël dhe ta përsërisni pesë herë, vetëm pesë herë. Atëherë do të jeni në gjendje të bëni çdogjë që dëshironi të bëni.”
Duke dëgjuar këtë shërbëtori u lumturua, ai mori mantrën, nuk tregoi as mirënjohje dhe thjeshtë zbriti me nxitim nga shkallët e tempullit.
Kur ishte në mes të rrugës ndërsa largohej, mjeshtri i vjetër bërtiti: “Prit, kam harruar një gjë. Ndërsa e përsërit këtë mantra, mbaj mend një gjë – mos mendo për asnjë majmun.”
Shërbëtori u habit dhe tha: “Pse duhet të mendoj për majmunin? Unë kurrë nuk kam menduar për të gjithë jetën time.”
Mjeshtri i vjetër buzëqeshi dhe tha: “Ky është në rregull. Vetëm mbaje mend këtë. Për të mos menduar fare për majmunin. Nëse hyn majmuni, ju duhet të përsërisni mantrën pesë herë përsëri.”
Shërbëtori u përgjigj: “Por pse d uhet të vijë majmuni?”
Mjeshtri i vjetër tha: “Nuk e di. Sapo të thashë sekretin që më ka treguar zotëria im.”
Shërbëtori nuk mund të zbriste as shkallët para se të fillonte të mendonte për majmunët.
Ai mendoi me vete: “Unë as që kam filluar të recitoj mantra ende dhe majmunët po vijnë.”
Burri arriti në shtëpi, me mendjen e mbushur me majmunë. Kudo që të shikonte ai mund të shihte vetëm majmunin.
Shërbëtori mendoi: “Mjeshtri është një idiot i tillë, nëse ai e dinte se majmuni ishte telash, ai nuk duhej ta përmendte atë. Asnjë elefant apo tigër apo ndonjë kafshë tjetër nuk po vjen në mendje ndërsa majmuni nuk po largohet.”
Shërbëtori u la, ndërroi rrobat me të rejat dhe u ul i vetëm në dhomën e tij dhe i mbylli sytë, por ishte e kotë. Majmunët po e shtynin, ata ishin rreth tij. Kudo që të shikonte, do të shihte majmunë edhe përballë gruas dhe babait të tij.
AI po çmendej. Pesë herë ishte shumë, ai nuk mundej të plotësonte as edhe një herë mantrën pa menduar për majmunin. Në mëngjes ai ishte pothuajse i çmendur.
Ai u kthye te mjeshtri i vjetër dhe i ktheu mantrën dhe i tregoi gjithçka që kishte menduar dhe ndodhur me të që kur u largua.
Mjeshtri tha: “Çfarë mund të bëj? Ai majmun vjen me mantrën. Pa majmunin mantra është e kotë. Nëse nuk mund të shmangni majmunët, nuk mund të bëni mrekulli.”
Burri u përgjigj: “Të lutem merre mantrën tënde, nuk e dua dhe më çliro nga majmunët.”
Mjeshtri i vjetër tha: “Pasi të keni lënë mantrën me mua, ata nuk do të vijnë.”
Njeriu u largua dhe u habit që tani nuk kishte majmunë. Ai arriti në shtëpi dhe gjithçka u kthye në normalitet. Ai u ndje si asnjëherë mëparë.
Ai u la dhe mendoi: “Edhe pse e kam kthyer mantrën e shkruar, por ngaqë u përpoqa ta këndoja shumë herë dje, e mbaj mend. Nuk ka të keqe ta provoj tani. Tani mund ta përsëris.”
Në momentin kur filloi mantra, majmuni filloi të shfaqej. Pikërisht atëherë njeriu hodhi poshtë të gjithë idenë.
Mësimi:
Nëse përpiqeni të ndaloni një mendim, nuk mundeni. Përkundrazi, vetë përpjekja për ta ndaluar i jep energji, vetë përpjekja për ta shmangur bëhet Vëmendje. Sa herë që dëshironi të shmangni diçka, po i kushtoni shumë vëmendje.
Nuk ka nevojë për të ndaluar mendjen. Mendimet janë pa rrënjë, nuk duhet të shqetësoheni për to. Ju thjesht shikoni ato. Thjesht ji një vëzhgues i paanshëm, as për po as për kundër. Ju thjesht uleni dhe shikoni brenda vetes.
