Një herë në një qytet jetonte një djalë i quajtur Steve që i pëlqente të luante videolojëra.
Ai ishte i mirë në lojërat, por u bë ekspert në të gjitha llojet e trukeve dhe metodave, sepse nuk mund të duronte humbjen me askënd.
Ai u bë aq ekspert në trukim, saqë mund të luante praktikisht të fitonte çdo lojë duke i aplikuar ato pa u vënë re. Ai do të fitonte në çdo lojë që luante.
Ai fitoi aq shumë sa të gjithë rreth tij e panë atë si kampion. Askush nuk dëshironte të luante me dikë që gjithmonë do të fitonte dhe kjo do të thoshte që pothuajse askush rreth tij nuk donte të luante me të.
Por ishte një djalë i qetë i qujatur Tom që do të luante gjithmonë me të. Kampioni kënaqej me shpenzimet e djalit të varfër dhe asnjëherë nuk e humbte rastin për ta bërë atë djalë të dukej qesharak ndërsa humbte.
Një ditë Steve u mërzit me të gjithë duke luajtur dhe mendoi se mund të fitonte më shumë. Kështu ai vendosi të aplikonte për kampionatin e videolojërave pasi mendoi se atje do të gjente disa konkurrentë të denjë për veten e tij.
Në turne, ai ishte i prirur të tregonte aftësitë e tij. Kur filloi konkursi, të gjithë luajtën atje më së miri. Steve gjithashtu u përpoq të luante më të mirën e tij, por pikërisht atëherë ai kuptoi se ai ishte aq i zakonshëm midis konkurrentëve. Të përdorte truket ishte thelbësore, saqë pa to, ai nuk ishte në gjendje të luante mirë.
Ai ndihej tmerrësisht i turpëruar, ishte lojtar i mirë, por pa truket dhe metodat e tij nuk mundi të mundte askënd. Ai u eliminua shpejt nga gara. Ai u ul aty, i trishtuar dhe i zhytur në mendime.
Më në fund konkursi përfundoi dhe emri i kampionit u shpall. Steve u befasua kur mësoi se kampion u shpall ai djali i varfër Tom, të cilin ai e kishte rrahur gjithmonë!
Merr lajme ekskluzive
Doni të informoheni të parët për lajme ekskluzive? Bashkohuni me grupin tonë duke klikuar këtu.
Në atë moment, Steve e kuptoi ku kishte gabuar dhe mësoi se nuk kishte rëndësi për djalin e gjorë nëse ai humbte njëqind herë rresht, sepse ajo që ai po bënte në të vërtetë ishte të mësonte nga çdo humbje e tij dhe nga kaq shumë mësime ai ishte transformuar në një mjeshtër të vërtetë.
Që atëherë, djali që kishte dashur të fitonte hoqi dorë nga dëshira për të fituar gjatë gjithë kohës. Ai ishte mjaft i lumtur të humbiste ndonjëherë, sepse atëherë do të mësonte se si të fitonte në raste vërtet të rëndësishme.
Mësimi:
Të mësosh është më e rëndësishëm se të fitosh. Të mësuarit të çon gjithmonë në fitore, ndërsa fitorja nuk të çon gjithnjë tek të mësuarit.
Kur humbasim nxjerrim mësime, ndërsa kur fitojmë mbetet pak ose aspak për të mësuar../jetoilumtu.al/
