Abdurahma Tahmazi- ÇFARË DO?
Dua
Dua ajër që nuk tallet me mushkëritë e mia
Dua një pranverë të papjekur
Dua një pranverë të përbashkët
Dua mbretëreshën e zemrës timeta ndjejë dashurinë, gjer në ahun e saj.
Dua të përgjumur që të më zgjojnë
Dua një pranvere që nuk përgatitet për ardhjen e verës
Dua një pranverë që më pushton e më sjell në vete
Dua gjak të cilit nuk i mungon plaga
dhe plagë që nuk e verbon gjaku
Dua
Dua errësirë që më përshfaq
Dua ndriçim që nuk më ekspozon
Dua një rrugë mërgimi, pa rrugë kthimi
Dua Iliadën e pashkruar nga Odisea
Dua poezi që e kapërcejnë turpin dhe e konsumojnë përmbajtjen e tyre
Dua poezi të tjera që nuk ngecin nën hijen e fjalëve
Dua fjalë që që më garantojnë heshtjen
Dua siguri ku barazohet empatia me justifikimin
Dua një pyetje që s’ka përgjigje
Dua një baba që s’më harron
dhe një baba që e harroj
Dua
Dua një kontekst mes lirisë dhe psherëtimës
Dua mbretër që festojnë shkurorëzimin
Dua shpendë që flatrat nuk i lënë peng në silosin e drithit
Dua një gjuhë që nuk e frenon e ardhmja
Dua një guralec të papërlyer nga heshtja e bunarit
Dua rrënjë që përqeshin tiraninë e degëve
Dua ulërimë që çapëlon kordat zanore të ujqërve
Dua tavane të mëdha për qytete të vogla
Dua premtime që nuk përkëdhelen nga rrufetë
Dua rrufe që nuk i suprizojnë retë
Dua
Dua hi në pritje të zjarrit
Dua fjalë me zëra të hapërdarë
Dua një kohë të ndrydhur që josh ëndrrat
Dua gra arabe
që besojnë verbërisht në dashuri
dhe burra që meritojnë të quhen të tillë
Dua
Dua rrugë si anijet
dhe një hapësirë ku shpirtit tim i bie mendja për trupin
Abdurahma Tahmazi
Jeto I Lumtur.al
