Ndërsa udhëtonte, Buda arriti në një fshat. Aty u mblodhën një turmë njerëzish për të dëgjuar fjalimin e tij. Në ligjërim, Buda po i mësonte njerëzit për tolerancën dhe faljen.
Ai tha: “Zemërimi është zjarr, i cili jo vetëm që i përvëlon të tjerët, por edhe do ta bëjë vetë personin në hi. Pra, hiqni dorë nga zemërimi dhe jini falës.”
Një person i zemëruar ishte gjithashtu ulur midis të tjerëve. Me të dëgjuar ato fjalë, u ngrit në këmbë dhe me zë të ngjirur tha: “Nuk kam parë kurrë një predikues kaq hipokrit. Për egoizmin tuaj po përhapni gjëra mashtruese në fshat. A nuk ju vjen turp.”
Buda mbeti i qetë, mbaroi fjalimin e tij. Më vonë së bashku me dishepullin e tij filluan të ecnin drejt një fshati tjetër.
Buda e dëgjoi por nuk reagoi, ai ishte po aq i qetë sa më parë. Duke parë këtë, zemërimi i atij personi u shtua dhe u largua pasi pështyu në fytyrën e Budës.
Pasi erdhi në shtëpi, ai person i zemëruar vazhdoi të mendonte për Budën për një kohë të gjatë. Ndërsa zemërimi i tij filloi të qetësohej, ai filloi të pendohej duke menduar për atë që tha se i bëri Budës.
Ai u kthye menjëherë në vendin ku Buda po mbante fjalimin. Por ai mori lajmin për largimin e tij. Gjatë gjithë natës njeriu vazhdoi të shante veten. Të nesërmen, ai shkoi në fshatin fqinj, duke kërkuar Budën.
Atje ai zbuloi se Buda po u mbante fjalim njerëzve të atij fshati. Duke parë Budën, ai shkoi tek ai dh e i kapi këmbët duke qarë dhe filloi t’i kërkonte falje.
Buda e shikoi me habi dhe e pyeti. “Kush je ti, pse po kërkon falje? Çohu.”
Zotëria u përgjigj. “Ti nuk më njeh? Unë jam i njëjti person që u solla keq me ty dje, ajo që bëra ishte e gabuar. Kam ardhur të kërkoj falje.”
Budda tha me qetësi, “Vëlla, e djeshmja për të cilën po flisni ka kaluar. Unë kam lëvizur duke i lënë të gjitha incidentet dhe gjërat e djeshme. Tani jam i pranishëm në të tashmen.
Pse qëndron te e djeshmja? Jeni penduar për atë që keni bërë dje. Zemra juaj është pastruar. Tani lini ato gjëra atje dhe ejani në të tashmen dhe përmirësoni të tashmen tuaj duke bërë vepra të mira. Pse të shkatërrosh të tashmen duke kujtuar të shkuarën…”
Duke dëgjuar ato fjalë të Budës, lotët filluan të rrjedhin nga sytë e personit. Ndërsa përkulej para tij, ai tha: “Që tani do të heq dorë nga zemërimi dhe do të kultivoj dashurinë dhe dhembshurinë në jetën time. Do ta bëj jetën time më të mirë me veprimet e mia, që të mos ketë pendim për asgjë në jetë”.
Mësimi:
Sado larg të keni shkuar duke ecur në rrugën e gabuar, në çdo moment ekziston mundësia të kthehesh mbrapsht.
Shpesh duke i mbajtur gabimet e bëra në jetë në zemrën tonë, ne e mbajmë atë barrën e fajit për jetën dhe vazhdojmë të digjemi në zjarrin e pendimit. Një gabim që ka ndodhur nuk mund të korrigjohet.
Prandaj, duhet të ecim përpara në jetë me vendosmëri për të mos e përsëritur më. Ne nuk kemi kontroll mbi atë që ka kaluar. E tashmja është nën kontrollin tonë. Pse të mos e bëni të tashmen tuaj më të mirë duke bërë vepra të mira.
