Merr lajme ekskluzive
Doni të informoheni të parët për lajme ekskluzive? Bashkohuni me grupin tonë duke klikuar këtu.
Dy zotërinj, që të dy të sëmurë, ishin shtruar dhe zinin të njëjtën dhomë në spital.
Njëri prej tyre ishte pranë dritares së vetme të dhomës dhe i kërkohej të mos qëndronte ulur vetëm për një orë gjatë trajtimit të mushkërive. Një burrë tjetër duhej të kalonte gjithë ditën i shtrirë në shpinë.
Të dy burrat folën për orë të tëra. Ata folën për gratë e tyre, familjet, shtëpinë, punën, pushimet. Çdo pasdite, kur burrat uleshin pranë dritares së dhomës, njëri e kalonte kohën duke i përshkruar shokut të dhomës peizazhet jashtë dritares.
Burrit në shtratin tjetër do t’i pëlqente shumë ato periudha njëorëshe ku bota e tij do të zgjerohej me aktivitetet dhe ngjyrat e botës së jashtme. Ndërsa njeriu pranë dritares përshkruante të gjitha detajet e hollësishme të botës së jashtme dhe tjetri mbyllte sytë dhe imagjinonte ato skena.
Një pasdite, një burrë pranë dritares përshkroi një paradë shumë të bukur që kalonte pranë dritares. Përkundër faktit se tjetri nuk mund ta dëgjonte grupin, ai mund të imagjinonte të gjitha gjërat që njeriu pas dritares e përshkruante atë në detaje aq të pasura. Papritmas një mendim i kaloi në mendje: “Pse ky duhet të ketë gjithë kënaqësinë të shohë gjithçka dhe unë të mos shoh asgjë.”
Me kalimin e ditëve zotëria filloi të humbiste gjithnjë e më shumë durimin për të parë pamjet. Zilia e tij e pushtoi dhe shpejt e bëri atë të shqetësuar. Ai nuk ishte në gjendje të flinte dhe mendonte se tani duhet të kontrollonte jetën e tij.
Një natë vonë teksa ishte shtrirë duke parë tavanin, njeriu nga dritarja filloi të kollitej. Ai po ngulfatej nga lëngjet e tij dhe ndërsa tjetri e shikonte në dritën e zbehtë të dhomës. Siç e kërkonte rregulli kur ishe në vështirësi, ashtu siç zotëria pranë dritares, mund të shtypje butonin dhe infermieret vinin me shpejtësi, por ai as që mundi ta shfrytëzonte këtë mundësi.
As zotëria fqinjë, që po e shihte të gjithë, duke dëgjuar këtë burrë në vështirësi nuk e lëvizi gishtin, nuk e shtypi kurrë butonin e tij që do të kishte sjellë infermieret duke vrapuar. Në më pak se pesë minuta njeriu nga dritarja u ndal së bashku me tingullin e frymëmarrjes. Tani kishte vetëm heshtje.
Mëngjesin tjetër erdhi infermierja për të sjellë ujë për të dy. Ajo pa aty trupin e pajetë të njeriut nga dritarja. Sapo zotëria tjetër e gjeti të përshtatshme, pyeti nëse mund të shkonte në shtrat pranë dritares. Infermierja bëri ndërrimin dhe pasi u sigurua që ai ishte rehat, ajo e la vetëm.
Pasi shkoi me shtrat pranë dritares, ngadalë me dhimbje u përpoq të ngrihej për të hedhur vështrimin e tij të parë nga dritarja. Ai ishte i emocionuar që më në fund do të arrinte të shihte pamjen jashtë dritares. Ai u kthye ngadalë për të parë nga dritarja pranë shtratit dhe për habinë e tij dritarja kishte përballë një mur të madh të zbrazët.
Që nga ai moment shëndeti i zotërisë u përkeqësua në mënyrë të pakthyeshme.
Mësimi:
Është zgjedhja jonë të mbajmë qëndrim pozitiv ndaj jetës. Rrethanat janë vetëm pjesë e asaj që na bën të gëzuar. Ndjekja e lumturisë është një udhëtim i brendshëm. Nëse vazhdojmë të kafshojmë buzët dhe pak para se të fillojmë të ankohemi, duhet të mohojmë atë mendim negativ në dukje të padëmshëm ndërsa mbin, do të zbulojmë se ka më shumë se kaq atje në jetë. Gëzohuni.
Njeriu mund të dalë mbi rrethanat, dhe imagjinata njerëzore është ajo që të ndihmon për të kapërcyer murin e pengesës, së vështirësive, imagjinata është ajo që ka forcën të nisë rrugën drejt bërjes realitet të të gjitha atyre gjërave që do në jetën tënde.…jetoilumtu.al/
