Kam humbur tre fëmijë”, gruaja nga Kosova flet pas tragjedisë së dytë familjare. Aksidenti fatal në Itali i mori jetën djalit 20-vjeçar
Ura e tragjedisë është kthyer në një altar lulesh dhe dritash, një destinacion pelegrinazhi i dhimbshëm dhe i ngadalshëm, i bërë nga lotët dhe puthjet e afruara, me duar, me fytyrat e buzëqeshura të tre të rinjve 20-vjeçarë që vdiqën në një natë dhjetori.
Ka foto, mesazhe, mbetje qirinjsh të konsumuar. Makinat ngadalësojnë shpejtësinë, lexojnë emrat në parmakë: Altin, Giulia, Egli. Pak më tutje është gropa, ajo ku makina ka dalë nga rruga dhe ka rënë në kanal. “Ishin shokët e mi, shiko sa të bukur janë”, shprehet e prekur një e re, e mbështjellë me një pallto të bardhë.
Dhimbja e nënës Dorotea
Shtëpia ku jetonte Giulia është pak minuta me makinë nga ajo urë e mallkuar. Nëna e saj Dorotea nuk është këtu, ajo është ende në shok, ka shkuar në shtëpinë e një të afërmi, por nuk gjen qetësi. Ishin shumë të afërt, pohojnë të gjithë, njëzet vjeçarja kishte ndjekur hapat e tij, duke u bërë e apasionuar pas gjimnastikës artistike, derisa u bë mësuese. Një vajzë që askush nuk ndalet ta përkufizojë si gazmore, me iniciativë, plot jetë dhe entuziazëm, bujare dhe pasionante. Ai po bënte një kurs online të ekonomisë, duke e alternuar atë me punën. Në tavolinën e saj, në dhomën e gjumit, ka ende libra, shënime dhe oraret e mësimeve. Babai, Vittorio, kërkoi të shihte vajzën e tij në morg të shtunën në mëngjes. Nuk ishte e mundur, nuk ishte ende koha dhe dhimbja mbizotëronte.
“Kam humbur tre fëmijë”
Në shtëpinë e Altin Hotit drama është ajo e një nëne që brenda pak muajsh ka humbur dy fëmijë. “I humba tre prej tyre”, bërtet ajo , e pangushëllueshme, sepse Giulia ishte si vajza e saj. Vajza, pas tragjedisë së parë që kishte goditur familjen, kishte bërë gjithçka për të qenë pranë të dashurit dhe nënës së tij. Kush nuk hipi në makinë, kush u largua herët, kush duhej të dilte dhe e zuri gjumi, si Vittorio. “Fati tha se nuk ishte koha” komentojnë ata në sheshet që mbushen në drekë. Qendra nuk është shumë larg asaj ure.
Sami Binakaj, kryetar i komunitetit kosovar dhe shqiptar të Venezianos solli solidaritet me familjet Gjeci dhe Hoti. “Nuk mund të vdesësh kështu në njëzet vjeç – thotë ai -. Prindërit duhet të flasin me fëmijët e tyre, ne duhet të flasim për këtë në shtëpi. Shpejtësia ha jetën”, shtoi për “Corriere”. Sipas Binakajt, pasioni për makinat tek fëmijët është edhe një mesazh: “Një makinë e madhe dhe e shpejtë është paterica e tyre, të ngrihen nga toka, të ndihen më të mëdhenj. Ata nuk e kuptojnë se sa e rrezikshme është”, tha ai.
