E kap rrezen e dritës duke përdorur leqet e minjëve. (Gënjen veten)
E nxorri tymin nga shtëpia me rrjetë.
Është më i gjatë vargu i ditëve sesa vargu i suxhukëve.
Fjala “duhet” nuk mbytet asnjëherë në Danub.
Jeta e vetmuar nuk mund të jetë pa mallëngjim.
Jo çdo kokërr e lëmuar është thjerrëz.
Kafeja e mirë duhet të jetë e zezë si djalli, e hidhur si helmi dhe e ëmbël si puthja.
Kërkon mollë në pyllin e ahut.
Kërkon të mbështetet mbi kallamishte.
Kush ka kafshuar të kapërdijë.
Kush nuk ka kalë të ecë në këmbë.
Macja pa kthetra nuk ngjitet dot në pemë.
Në gjumë të gjithë jemi njësoj të pasur.
Nëse marrëzia do të dhimbte, ajo do të ulërinte gjithë ditën e ditës.
Në shenjë mirënjohjeje që e hipin në karrocë, budallai i mban fëmijët mbi shpinë që të mos rëndojnë ngarkesën.
Njeriu i mençur ndjehet kudo si në shtëpinë e vet.
Njeriu mund të bëjë shumë, por bukuria bën shumë më tepër.
Pendesa e sinqertë e fshin gabimin.
Pluhurat që mjeku i jep për t’i tretur në ujë, budallai i kapërdin në mes të lumit.
Poshtë kërthizës nuk ka as religjion, as të vërtetë e dëshmi.
Prenë një pyll të tërë për të shpëtuar nga sorrat.
Shkëndijat lindin edhe nga kudhra e vogël.
Të mos gëzohet gjethi lart kur bie gjethi përtokë.
Varfria është lopa e pasanikut.
Ujku me shpatull të shpuar nga plumbi, më fisnik se qeni lëpirës i zotërisë.
Yjet janë shumë, por të gjithë së bashku nuk e zëvëndësojnë dot diellin.
