Ka defekte që, të shfrytëzuara mirë, shkëlqejnë më shumë se virtyti.
Të shumtën e herëve, virtytet tona janë vetëm vese të maskuara.
Virtyti nuk do të përparonte aq shumë, nëse nuk do t’i bënte shoqëria mburrje.
Njeri i zotë nuk është ai që s’ka të meta, por ai që pranon të metat e veta.
Kush gabon është njeri, ndërsa kush qëndron në gabime është djall.
Tre nga virtytet më fisnike janë: të ndihmosh nevojtarët kur janë në gjendje të vështirë, të thuash të vërtetën edhe në zemërim, të falësh kur je i zoti të ndëshkosh ose të hakmerresh.
I ligu i ngjan thesit të qymyrit: jashtë i zi, brenda edhe më i zi.
Kur paturpësia na bëhet pjesë e karakterit, themi gënjeshtrat më të bukura.
Nuk ekzistojnë fenome morale, por vetëm interpretime morale të fenomeneve.
Kur virtyti ka fjetur për një kohë të gjatë, kur zgjohet është shumë më i freskët.
Paturpësia më e madhe është të kërkosh diçka që mund të ta mohojnë.
Nuk ka pandershmëri më të madhe se të tregohesh i ndershëm me të pandershmin.
Lavdia fitohet më lehtë se virtyti. Luftojmë me të tjerët si ne, që lavdinë ta fitojmë, kurse për virtytin duhet të luftojmë me vetveten.
Nuk është i përmbajtur në kënaqësi ai që e mban veten larg tyre, por ai që, ndërsa i shijon, nuk shthuret prej tyre.
Vlera e vërtetë qëndron në atë që, njeriu, duke qenë vetëm, të bëjë atë që do ta bënte edhe para të tjerëve.
Kënaqësitë e parakohshme lindin paturpësinë.
Më i neveritshmi ndër të gjitha cenet është t’i bësh makijazh mendimit tënd.
Janë të paktë njerëzit që mund t’i bëjnë homazh pa asnjë ndjenjë zilie, suksesit të një miku.
Njerëzit e ligj, edhe kur u jepen pozita të rëndësishme, nuk e ndryshojnë karakterin e tyre.
Karakteri është demoni i njeriut.
Unë mendoj se mosmirënjohjen e ndjek sidomos paturpësia, meqë mendohet se ajo është prijësja më e madhe në të gjitha ndyrësitë.
Mburrja i paraprin shkatërrimit, kurse mendjemadhësia – rënies.
Druajtja para të ligjeve nuk sjell dobi, sepse heshtja bëhet aleate me atë që flet në mënyrë të turpshme.
Nuk ka kafshë më të pacipë se njeriu i paturpshëm, sepse atje ku sundon paturpësia, respekti është i paleverdisshëm.
Ndër të këqijat që kanë vend në natyrën njerëzore dhe që na shtyjnë drejt padrejtësisë, e keqja më e madhe është mania e fitimit.
Njërëzit mendjemëdhenj shqetësohen nga mendjemadhësia e të tjerëve.
Nga bishat e egra, më e keqja është tirani dhe nga të butat – lajkatari.
Njeriu i fisëm i jep dinjitet të gjitha veprimeve të veta.
Për mua, sporti i bën njerëzit të ligj. Pse? Sepse i shtyn ata të bëjnë tifo për më të fortin dhe të urrejnë të dobëtin.
Të gjithë duan të mirën tuaj. Mos e bëni veten që t’jua rrëmbejnë.
Edhe kur e plotfuqishmja, koha, vjen e kërkon të drejtat e veta dhe përpara saj të gjitha të mirat shëndetsore dhe mendore fillojnë e humbasin, karkateri moral mbetet.
Një njeri sa më vështirë të rritet, aq më i arsyeshëm bëhet. Për të, më heroiku i virtyteve është ai që s’ka asnjë dukje heroike: Durimi.
E keqja nuk rritet kurrë më shpejt, sesa kur ka ndonjë ideal përpara vetes.
E keqja bëhet më e keqe kur mbrohet.
