Nën një hënë amerikane Befas ti seç m’u ringjalle Ironike, delikate, Sydremitur si një mace.
Qetësisht e pyeta veten:
Pse vazhdon ta dashurosh
Që të shtosh vetminë, braktisjen?
Ti ne djall të shkosh!
Mua s’më dehu dashuria
Por një kokteil që piva kot
Brenda gotës mbytet vetmia
Dhe unë gotën s’e thyej dot.
Me vonesë aty kuptova
Se ne djall ti s’kishe shkuar
Ishe ulur me cigare
Zemrës sime hidhje valle.
Ndaj nga kontinenti tjetër
Në mesnatë
Me dhimbje shkrova
Katër vargje poezie mbi këtë letër:
Mua s’më dehu dashuria
Por një kokteil qe piva kot!
Brenda gotës mbytet vetmia
Dhe unë gotën s’e thyej dot.
Për herë të parë e pashë se dashuria,
kjo fatkeqësi mbretërore nuk vjen vetëm.
Ndaj të lutem, kthema zemrën!
Por asnjëherë këto vargje s’t’i dërgova
Një tjetër shans të fundit të afrova
“Unë të dua!” Ty…
Teodor Keko
Jeto I lumtur.al
