Në mjegull; Hermann Hesse E çuditshme, të endesh në mjegull! Tё vetmuar janё çdo kaçube dhe gur, as pemët s’e shohin njëra-tjetrën, secila qëndron e vetmuar. Plot miq më dukej bota, kur jeta ime ish e qartë ende; tani që bie mjegulla nuk shoh më nga miqtë asnjë. Asnjë, që errësirën s’e njeh, nuk është i urtë, sigurisht, që lehtas dhe ghithnjë e ndan atë nga të gjithë E çuditshme të endesh në mjegull ! Të jetosh, vetmi, do të thotë. Asnjë qenie s’e njeh tjetrën secili i vetëm është në botë. Hermann Hesse Jeto I Lumtur.al
