Me dha, jeta “njemijë rudha”,
per me i nda n’vite e dekada,
permbi “valë trasten e hudha”,
Tash shkruaj vargje e “balada”!
Sa me t’shpejt ikën e shkreta
Pa me falë një “pikë lezet”,
me jetu n’kto dhena t’shkreta,
Ku ne “shqipe rrallë kush flet!
K’tu cdo gjë, duket shumë ndryshe
“rrallë shtegtarët bajnë foletë”
ne “kurbet është zemra dyshe”,
k’tu dhe “gazi, delë i zbehtë”!
Shpesh ia marrë “zogut lakmi”
Se ka krahë, e ikën lehtë,
shpesh në andërr, a magji,
permbi to unë “udhem vetë”!
Kurbetqari “banë si fëmija”
nje “krahë zogu e mashtron”,
ne mos mu,”vargjet e mia”,
n’at vend “timin, a s’mi çon”!
Jeto I Lumtur.al
Jeto I Lumtur
