Ti ike udhës së pafundme
Ku zverdhin drurët gjetherënës
Mbi gjokse pellgjësh tani tundet
arti medalion i hënës.
Lejlekět ikën.
Fill pas teje
Si stof i keq u zbeh blerimi
Dhe ngiajnë toka, pyli, reja,
Me negativin e një hlmi.
Tani në fusha shkoj menduar
Ku nis tëfryjë erë e ftohtë,
Ka ca mullarë yë giysmuar
Duken që larg si Dorn Kishote.
Ctë bëj, po them me vehten time
Në këtë orë të vonë të muzgut,
Ku qerrja baltave bën shkrime
Te lashta sa Gjon Buzukut?
Do të shkoj të ulem përmbi pellgjet,
TË pi në gjunjë duke rënë.
Në gryke edi që do të më ngelet
I ftohti medalion i hënës.
Ismail kadare
Jeto I Lumtur
