Unë jam në një moshë në të cilën gjërat shihen më me qetësi, por me synimin për të vazhduar rritjen. Kam vitet në të cilat fillojnë të përkëdhelin Ëndrrat dhe iluzionet e gishtave bëhen shpresë. Kam vitet në të cilat dashuria, nganjëherë, është një flakë e çmendur, në ankth për t’u konsumuar në zjarrin e një pasioni të pritur. Dhe herë të tjera, është një cep paqeje, si një muzg në plazh. Sa vjeç jam unë? Nuk kam nevojë t’i numëroj ato, sepse dëshirat e mia realizohen,
lotët e derdhur gjatë rrugës duke parë iluzionet e mia të thyera vlejnë shumë më tepër se kaq. Çfarë rëndësie ka nëse unë mbush njëzet, dyzet a gjashtëdhjetë vjet!
Ajo që ka rëndësi është mosha që ndiej.
Kam vitet që më duhen për të jetuar
i lirë dhe i patrembur. Të vazhdoj udhëtimin tim pa frikë, sepse përvojën e fituar e mbaj me vete dhe forca e ëndrrave të mia. Sa vjeç jam unë? Kujt i intereson!
Kam vitet që duhen për ta lënë frikën dhe të bëj atë që dua dhe ndjej.
Jose Saramago
Jeto I Lumtur
