Pablo Neruda- E BUKUR… E bukur, si në gurin e freskët të burimit, uji hap nji vorbull shpërthyese shkume, ashtu asht buzëqeshja n’ftyrën tande, bukuroshe. E bukur, me duer fine e kambë elegante si nji kalë i artë, që kaloron, lule e botës, kështu t’shoh, bukuroshe. E bukur, me nji fole t’kuqerremtë […]
Pablo Neruda- E BUKUR… Read More »
“Gjithe naten me sëpatë dhimbja me ka goditur, por ëndrra kaloi duke u lare si uje i erret gurë të përgjakur. Sot jam përsëri gjallë. Përsëri Unë ngrihem, gjatë gjithë jetës, mbi supet e mia. Oh jetë, xham i pastër, papritur ti mbushesh me ujë të ndyrë, e veres se vdekur, e agonisë, e humbjes,
Është e ndaluar; Pablo Neruda Eshtë e ndaluar të qash pa mësuar,të zgjohesh në mëngjes pa ditur çfarë të bësh të Kesh frikë nga kujtimet e tua. Eshtë e ndaluar të mos u buzëqeshësh halleve, të mos luftosh për atë që beson dhe të heqësh dorë, nga frika.Të mos përpiqesh të bësh realitet ëndrrat e
Është e ndaluar Pablo Neruda Read More »
E humbëm edhe këtë muzg;. Pablo Neruda Askush nuk na pa sonte dorë për dorë teksa mbrëmja e kaltër mbulonte botën. Nga dritarja pashë harenë e perëndimit tej maleve të largëta. Herë-herë, si monedhë më ndriçonte një copëz diell mes duarve. Të ndërmendja me shpirtin e ndryrë në atë trishtim që ti ma njeh. Ku
E humbëm dhe këtë muzg Pablo Neruda Read More »
“Mos fajëso askënd”, poezia fantastike e Pablo Neruda Mos fajëso kurrë askënd, për asgjë, sepse, thellë-thellë, ke bërë me jetën tënde krejt çka ke dashur. Pranoje vështirësinë e të përmirësuarit të vetes dhe të kurajos për ta ndryshuar atë. Triumfi i njeriut të vërtetë buron nga hiri i gabimeve të tij. Mos u anko kurrë për vetminë tënde, apo për fatin
Mos fajëso askënd Pablo Neruda Read More »
Pablo Neruda; Ta dish se nuk të dua më! Ta dish se nuk të dua dhe të dua Përderisa jeta dy fytyra ka, Fjala është britm’ e heshtjes E zjarri gjysmën akull e ka. Te dua që të mund të të dashuroj, Që prapë të ndjej përjetësinë E kurrë të mos pushoj së dashuruari: Ndaj them pse akoma nuk
Ta dish se nuk të dua më Pablo Neruda Read More »
Dalëngadalë vdes; Pablo Neruda Dalëngadalë vdes ai që bëhet skllav i zakonit, Që përsërit të njëjtat gjëra çdo ditë, Që nuk ndryshon rrugë, Që nuk rrezikon, Që nuk ndryshon ngjyrën e veshjeve, Që nuk i flet atij që nuk e njeh. Dalëngadalë vdes ai që nuk përmbys tryezën, Që është i pakënaqur nga puna, Që
Dalëngadalë vdes Pablo Neruda Read More »
Era më kreh flokët si një dorë e nënës: Hap derën e kujtesës dhe mendimi shkon larg. Ata janë zëra të tjerë që unë mbaj, këndimi im është nga buzët e tjera: në grotto tim të kujtimeve ka një qartësi të çuditshme! Frutat e tokave të huaja, valët blu të një deti tjetër, dashuritë e
Era më kreh flokët… Read More »
Te dua ketu. Në pishat e errëta era shpërbëhet vetë. Hëna digjet mbi ujërat endacakë. Ata shkojnë në të njëjtat ditë duke ndjekur njëri-tjetrin. Mjegulla shpaloset në figura vallëzimi. Një pulëbardhë argjendi rrëshqet nga perëndimi i diellit. Ndonjëherë një qiri. Yje të lartë, të lartë. Ose kryqi i zi i një anijeje. Vetem Ndonjëherë herët
Dua që të dish Një gjë. Ti e di si është kjo gjë: nëse shoh hënën e kristaltë , degën e kuqe të vjeshtës së ngadaltë në dritaren time, nëse prek pranë zjarrit hirin e pakapshëm ose trupin e rrudhur të drurit, gjithçka më çon tek ty, sikur kjo që ekziston aroma,dritë, metale, të ishin
Nëse ti më harron.. Read More »
©2020-2024 Të gjitha të drejtat të rezervuara. Për promovime dhe bashkëpunime na kontaktoni në info@jetoilumtur.al