Ditarë dashurie i një shkrimtari
Sot i kam të gjitha ato që një njëri mund të dëshirojë, por nuk ndihem aspak më mirë se në ato* ditë. E di se gjithçka është e përkohshme. E di se jeta mund të na vë përballë sfidave të rënda. E di se pasuria më e madhe që e kemi është humanizmi brenda nesh. Prandaj sa herë shoh një cigarshitës në rrugë, sa herë shohë një nënë të brengosur, …ndiej se historia e Lulit të vocërr do të na ndjek në çdo gjeneratë. Nese nuk mund të bëj asgjë për këta njerëz, sē paku ua bëj me dije se nuk janë të padukshëm. Se i shoh, se ua kuptoj dhimbjen. Nuk mund tē jesh artist, nuk mund të jesh shkrimtar nese nuk e kupton jetën si nē shkëlqimin e vet ashtu edhe në tërë ftohtësinë dhe brutalitetin që mund të ofrojë ajo…
Fragment nga ‘Ditarë dashurie i një shkrimtari’ Albatros Rexhaj
Jeto I Lumtur
