Jo gjithmonë padrejtësia lidhet me ndonjë veprim të caktuar: shpesh herë ajo kryhet pikërisht duke mos vepruar.
Lëvdata e drejtë u duhet fëmijëve si drita e diellit luleve.
Fryma e drejtësisë dhe fryma e së vërtetës janë një e pandarë.
I drejtë mund të jetë vetëm ai që është njerëzor.
Njëri e vret derrin egër, tjetri ha mishin e pjekur të tij.
Nuk është ar çdo gjë që shkëlqen. Por do të ishte e drejtë të shtonim se jo çdo gjë e artë shkëlqen.
Nuk ka të drejtë të ankohet për detin ai që pëson anijethyerje për të dytën herë.
Masa të jetë kudo; gjithçka duhet të ketë kufi.
Të jesh i mëshirshëm është shumë më e lehtë se sa të jesh i drejtë.
Të jesh i mirë nuk është aspak e vështirë, e vështirë është të jesh i drejtë.
Në qoftë se në kulmin e qytetërimit, ka njerëz që bien e vdesin nga uria, fajtore nuk është kopracia e natyrës, por padrejtësia njerëzore.
Drejtësia pa fuqi dhe fuqia pa drejtësi janë njëlloj të tmerrshme.
Drejtësia është e vërteta në veprim.
Ku nuk ka drejtësi nuk ka liri dhe ku nuk ka liri, nuk ka as drejtësi.
Drejtësia i nevojitet një populli më tepër mbase edhe se qytetërimi.
Të jesh i padrejtë me vetveten është po aq e vështirë sa të jesh i drejtë me të tjerët.
Të qenët e drejtë është diçka shumë e çmueshme që nuk blihet me para.
Drejtësia pa fuqi është e dobët, fuqia pa drejtësi është despotike.
Drejtësia duhet të jetë e fortë, forca duhet të jetë e drejtë.
Drejtësia – ja virtyti i shpirtrave të mëdhenj.
Sipas tenxheres edhe kapakun.
Ji i drejtë dhe do të jesh i lumtur.
Drejtësia do të mbretërojë atëherë kur secili fyerjen e tjetrit ta marrë si të tijën.
Nuk është e thënë që një kapele luksoze të mbulojë gjithnjë një kokë të denjë.
Është gjithmonë më e lehtë të jesh i drejtë në lumturi se sa në fatkeqësi.
Përpara se të jesh shpirtmadh duhet të jesh i drejtë.
Secilit i duhet dhënë haku.
Egzistojnë dy norma të drejtësisë: të mos dëmtosh asnjeri dhe t’i sjellësh dobi shoqërisë.
Drejtësia – virtyti më i lartë.
