Një mësues u kërkoi nxënësve të tij të vegjël të shkruanin ëndrrën e tyre në një fletë letre. Pas disa minutash ai mori letrat, u kthye në tryezën e tij, i palosi dhe i trazoi disa herë. “Tani ejani këtu një nga një dhe zgjidhni një fletë rastësisht,” tha ai duke iu drejtuar nxënësve të tij.
Kur të gjithë mbaruan, ai e nxiti klasën të hapte letrat. “Tani lexo ëndrrën që të ka ndodhur dhe bëje tënden, bëje realitet. Nëse e gjen ëndrrën të shkruar, ndërroje me ëndrrën e dikujt tjetër”.
Sytë e të vegjëlve u mbushën me habi.
“Por mjeshtër, si mund ta bëjmë realitet një ëndërr që nuk është e jona?” pyeti njëri prej tyre. “Për shembull, nuk dua të bëhem astronaut siç thuhet këtu, do të kisha frikë të hyja në hapësirë. Unë ëndërroj të bëhem balerinë”.
“Në të vërtetë, ju nuk mundni.”
“Pra, çfarë? Pse na kërkoi të bënim diçka që ai tashmë e dinte se nuk mund ta bënim?”
“Në mënyrë që të kuptoni se secili prej jush ka një ëndërr dhe është po aq e rëndësishme sa të gjithë të tjerët dhe se secili prej jush ka fuqinë për të realizuar ëndrrat e veta, por jo ëndrrat e të tjerëve. E shihni, shumë njerëz në jetë do t’ju thonë se ëndrrat tuaja janë marrëzira ose ata do të përpiqen t’i bëjnë ëndrrat e veta duke anuluar tuajat. Mos e lejoni kurrë! Mbroni ëndrrat tuaja dhe luftoni për t’i realizuar ato, fluturoni nxënësit e mi. Nuk ka rëndësi nëse ju i realizoni ato, sepse mund të ndodhë që në fund të mbeten vetëm ëndrra dhe të mos bëhen realitet, por ju duhet të vazhdoni të besoni në to, t’i mbroni, të luftoni për to sepse një botë pa ëndrra është një botë bosh dhe e humbur.
Kurrë mos kritikoni ëndrrat e të tjerëve, përkundrazi, nëse mundeni, ndihmoni të tjerët që të realizojnë ëndrrat e tyre, sepse ëndrrat janë të brishta dhe nëse copat thyhen… mbeten në zemrën tënde përjetë”.
