Lotët e emigrantit Andrea Zalli

Facebook
WhatsApp
Telegram
Email

Lotët e emigrantit;  Andrea Zalli

 

N’festë asht ndezë i gjithë qyteti,

pleq, t’rritun e fmi,

veç nji djalë i ri, i shkreti,

asht tërhjek n’vetmi.

 

Ka përpara çka po don,

t’gjitha t’mirat plot,

por kafshata poshtë s’i shkon

dhe pse e njom me lot.

 

S’asht për pare, as për shndet

e gjithë kjo mërzi,

por e djeg malli për nanë t’vet

që e ka larg n’Shqipni.

 

N’vaj prej mallit e prej dhimbjes

nis e bisedon

me nji ré që drejt vendlindjes

nëpër qiell po shkon.

 

“Ti, moj ré që shkon kah deti,

ngarkueme me shí,

ndalu, t’lutem, e merr me vedi

edhe lott e mi.

 

Matanë detit kur t’kesh mbrritë

te nji shpi e shkretë,

në prag t’derës, aty tu’ pritë,

nanën ke me gjetë.

 

Mbi té lotët dalëngadalë

m’ja lsho përgjatë ballit,

der’ t’ja njomin loti i valë

buzët e djeguna mallit.

 

Kur t’ja njomin loti i ngrohtë

buzën edhe sytë

se janë t’mijat ka me i njoftë

e fill ka me t’pyetë.

 

At’herë nanës ti m’i thuej

se djalin mirë e ke,

veç me trup asht ktu n’dhé t’huej,

me shpirt asht atje.

 

E bren n’zemër natë e ditë

se vetëm t’ka lanë

ty që n’vuejtje e ke rritë

moj e shtrejta nanë”.

Andrea Zalli

Jeto I Lumtur.al

Scroll to Top