Për ne që jetojmë në kohët moderne historia e stjuardesave të para në linjat ajrore amerikane me siguri do të na tingëllojë e çuditshme dhe e pabesueshme por ja çfarë ndodhte brenda kabinave të avionëve.“Një grua e re me flokë bjonde dhe sytë e drejtuar nga ne uli ngadalë zinxhirin në pjesën e përparme të palltos së saj për të zbuluar një uniformë me bluzë dhe fund të kuq. Nën një kolonë zanore të muzikës burleske të flautit, ajo zhvishet në mënyrë joshëse, duke hequr fillimisht pjesën e sipërme, më pas fundin e saj, duke hedhur rrobat si një striptiste që heq sytjenat e saj. Poshtë, ajo ka veshur një fustan serioz modest, të cilin më pas e heq për të zbuluar një tjetër uniformë me dy pjesë, këtë herë në gri më konservatore. E ndërsa kërcimi i saj rutinë përfundon , një zë i thellë mashkullor thotë: “The Air Strip është sjellë tek ju nga Braniff International, i cili beson se edhe stjuardesat duhet të duken vajzërore”.
Kjo ishte një reklamë televizive e kompanisë së bashku me një reklamë tjetër magjepsëse që thoshte: ‘A e di gruaja jote që po fluturon me ne?” Brenda një viti, të ardhurat e linjës ajrore u rritën me 50 për qind.
Në vitin 1965, stjuardesat e linjave ajrore amerikane bënin një striptizë graduale gjatë çdo fluturimi, duke zhveshur copa të uniformave të tyre me katër pjesë, të krijuara nga stilisti Emilio Pucci.
Vitet 1960 dhe 1970 shpesh përshkruhen si Epoka e Artë e udhëtimeve ajrore dhe, vetëm në vitin 1965, rreth një milion gra u intervistuan për 10,000 vende pune si ‘vajza qielli’ në linjat ajrore amerikane. Por ajo epokë ishte më e artë për udhëtarët biznesmenë, të cilët përbënin pjesën më të madhe të pasagjerëve.
Të shitur nga punëdhënësit e tyre si jo vetëm të dëshirueshme, por edhe të disponueshme, stjuardesat zbuluan se përveç pasagjerëve ato nuk po ndalonin dot edhe pilotët që tentonin të futeshin në dhomat e tyre të hotelit.
Të veshura për të joshur, stjuardesat nuk mund të martoheshin, të bënin fëmijë apo të punonin mbi 32 vjeç. Dhe gjithashtu nuk duhet të shtonin në peshë, pasi kjo ishte shkelje dhe mund të pushoheshin nga puna.
Disave madje u kërkohej që t’i puthnin pasagjerët meshkuj në faqe, teksa këta të fundit shpesh ktheheshin për t’jua vjedhur puthjen në buzë.
“Nuk do të ishte shumë e ekzagjeruar të thuash se në vitet 1960 kabina e aeroplanit ishte vendi i punës më seksist në Amerikë,” thotë Nell McShane Wulfhart, libri i së cilës Rebelimi i Stjuardesës së Madhe zbulon gjithashtu se si disa stjuardesa luftuan për respekt dhe të drejtat bazë të punësimit si pushimi i lehonisë.
E megjithatë, vajzat e reja u dyndën për ta bërë këtë punë, duke blerë imazhin e vajzës magjepsëse të stjuardesave me po aq entuziazëm sa gjithë të tjerët. Linjat ajrore, duke shitur bileta me pamjet e stjuardesave e tregtonin jetën e tyre si joshëse, aventureske dhe ekskluzive. Dhe në krahasim me jetesën e grave në atë kohë, ashtu ishte.
Pamja kishte më shumë rëndësi se çdo gjë tjetër, madje edhe se sa aftësia për t’u marrë me një emergjencë gjatë fluturimit. Stjuardesat duhet të ishin të bukura dhe të holla. Ata nuk mund të ishin të shkurtra, të mbanin syze apo të kishin boshllëqe në dhëmbë.
Nëse vajzat përzgjidheshin për trajnimin si stjuardesa – pasi plotësonin një aplikacion që përfshinte pyetje në lidhje me peshën e tyre, matjet e ijeve, belit dhe gjoksit – ato dërgoheshin në shkolla me konvikt, ku flinin në konvikte, merrnin mësime për aplikimin e llakut për thonjtë dhe ngjitjen e qerpikëve fallco dhe peshoheshin deri në dy herë në ditë. Madje atyre iu desh të adoptonin çfarëdo modeli flokësh që linja ajrore kishte specifikuar atë vit.
Madje eprori i kontrollonte me duar nëse kishin veshur korsenë dhe sytjenat ashtu siç kërkohej në mënyrë që të dukeshin sa më elegante.
Aeroportet kishin peshore për të peshuar stjuardesat shpesh përpara kolegëve meshkuj (të cilët nuk bënin të njëjtën gjë). Ato gjithashtu duhej të ishin beqare dhe disa mbikëqyrës do të skanonin njoftimet e martesës në gazeta për stjuardesat që martoheshin fshehurazi. Vlerësohet se rreth 30 për qind e tyre ishin martuar fshehurazi.
Shtatzënia ishte një shkelje tjetër, nganjëherë duke i detyruar stjuardesat të lëndoheshin duke marrë pushim për të kryer abort të fshehtë.
Dhe e gjithë kjo për një pagë fillestare prej rreth 5,000 dollarë në vit (ekuivalente me afërsisht 44,000 dollarë të ditëve të sotme).
“Si ishte për një burrë të hipte në aeroplan duke e ditur se çdo stjuardesë ishte beqare dhe, teorikisht, e disponueshme?” shkruan Wulfhart. Sepse ky ishte qëllimi i linjave ajrore.
Reklamimi i tyre ndikoi në idenë se stjuardesat ishin imazhi perfekt për gruan e ardhshme. E njëjta reklamë mburrej se shumica e stjuardesace të tyre nuk zgjatën dy vjet në punë para se të martoheshin. Kjo ishte, me sa duket, sepse është e vështirë |të gjesh sot një vajzë që mund të buzëqeshë për pesë orë e gjysmë”.
Disa stjuardesa dolën në takime me pasagjerët dhe disa u martuan me ta. Megjithatë, shumë të tjera duruan ngacmimet dhe shikimet e padëshiruara ndërsa përpiqeshin të bënin punët e tyre rraskapitëse dhe stresuese me minifunde dhe çizme lëkure me taka të larta.
Më në fund një gjykatë vlerësoi se ishte shkuar shumë larg kur njëra nga kompanitë bëri një reklamë ku tregonte një stjuardesë me rroba banje dhe me etiketën “Do të të bëj të fluturosh si kurrë më parë”
Fushata e Southwest Airlines madje kishte një reklamë televizive ku në momentin që avioni ngrihej stjuardesat hiqnin uniformat e tyre, për të zbuluar pantallona seksi në ngjyrë portokalli. “Ne bëjmë dashuri 80 herë në ditë”, shkruhej në posterët e saj.
Megjithatë reklamat seksiste nuk ishin vetëm për avionët.
“Linjat ajrore të përgatisin që të bëhesh objekt seksi”, tregonte një nga stjuardesat. Ata ju shpëlajnë trurin për ta pranuar këtë punë. Ju humbni respektin për veten. Bëheni cinike. Dhe ju filloni t’i urreni njerëzit – ndërsa jeni duke buzëqeshur – sepse e dini se ata nuk ju respektojnë”.
Në vitet 1950, stjuardesat ishin të veshura në mënyrë modeste me kapele, kostume me funde dhe doreza të bardha, por në vitet 1960, kjo i la vendin pamjes së kamarieres seksi.
LIFE STYLE Kuriozitet
Jeto I Lumtur.al
