Sot edhe unë po hezitoj ; Oscar Travino
Fjalët bien zvarriteni poshtë me dritën e një blici. Gjithmonë kam menduar dhe vazhdoj ta bëj këtë, se vetëm një rrjetë dashamirësie mund ta mbajë këtë botë që bie çdo ditë në errësirën e një të nesërme.
Sot edhe unë po hezitoj.
I shtangur, mosbesues dhe madje pak i mërzitur. Sepse ai “bum” që dëgjon natën, njerëzit e dashur që ulen në tryezën e një rreziku tmerri, nuk është vetëm ajo e një ndërtese që bie të një baze të shkatërruar të një jete të kositur por është i shurdhëri i një të nesërme të thyer.
Për ty, për mua, për të gjithë.
Dhe bie mbrapa njëqind vjet, sepse evolucioni nuk është saktësia e një rakete por është forca për të mos e shkëputur. Çfarë forca është të mos shkatërrosh por të kërkosh dialog. Nuk ka asnjë fuqi që mund ta mbani në një botë që ia hiqni çdo nesër. Dhe qëndroni atje, mbret i asgjësë, për të soditur grumbujt e rrënojave.
Evolucioni pengohet. Oscar Travino
Jeto I Lumtur.al
