Në parkun q’ë mbuluan fletët Te dy ne ecim qetësisht, Pas shijes saj ka shtruar vjeshta Qilim të verdhë natyrisht. Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë u fanit një muzg i vonë Ky park q’ë kan’ mbuluar fletët Ku pas kaq shekujsh ti po shkon. Nga vagabondët me cigare Ti mos u tremb e […]
Në Parkun Që Mbuluan Fletët… Read More »
“E merrja me mend se si pikat e panumërta rrokulliseshin tani në faqet e pjerrëta të çatisë sonë, duke shpejtuar të binin sa më parë në tokë, që pastaj të avulloheshin dhe të ngjiteshin prapë atje lart, në qiellin e bardhë. Ato nuk e dinin se në strehët e çatisë i priste një grackë e
Fragment nga romani “Kronikë në gur” i Ismail Kadaresë Read More »
Edhe kur kujtesa ime e lodhur Ashtu si ato tramvajet e pasmesnatës Vetëm në stacionet kryesore do të ndalojë, Une ty s’do të harroj. Do të kujtoj Mbrëmjen e heshtur, të pafund të syve të tu, Dënesën e mbytur, rrëzuar mbi supin tim Si një dëborë e pashkundshme. Ndarja erdhi Po iki larg
Edhe kur kujtesa.. Read More »
Telefonin nga gjumi i rëndë e i zi ti e zgjove Me zërin e dashur, që dridhej ngrohtësisht Ishte dimër. Unë isha i fundosur Në kolltukun e palëvizshëm pranë vetmisë. U afrova tek xhamat Jashtë binte shi Vështrova me mirënjohje telat e gjatë telefonikë Ata vinin nga larg, pa u ndalur gjëkund drejt e nga
Ti ike udhës së pafundme Ku zverdhin drurët gjetherënës Mbi gjokse pellgjësh tani tundet arti medalion i hënës. Lejlekět ikën. Fill pas teje Si stof i keq u zbeh blerimi Dhe ngiajnë toka, pyli, reja, Me negativin e një hlmi. Tani në fusha shkoj menduar Ku nis tëfryjë erë e ftohtë, Ka ca mullarë yë
“Veç ta takonte edhe njëherë… mendimi ngjante gati-gati vulgar, pothuajse i dalë në sipërfaqe të njeriut, i kthyer përgjysmë në fjalë, pa misterin dhe vlerën e thellësisë, ndaj dhe i parespektueshëm. E dinte këtë, megjithatë me vete përsëriti: veç ta takonte. Së paku një herë, përsëriti, madje krejt i pasigurt nëse donte t’i ulërinte “Kush
Në parkun q’ë mbuluan fletët Të dy ne ecim qetësisht, Pas shijes saj ka shtruar vjeshta Qilim të verdhë natyrish. Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë, Ju fanit një muzg i vonë Ky park q’ë kan’ mbuluar fletët Ku pas kaq shekujsh ti po shkonë. Nga Vagabondët me cigare Ti mos u tremb e
Në Parkun Që Mbuluan Fletët Read More »
©2020-2024 Të gjitha të drejtat të rezervuara. Për promovime dhe bashkëpunime na kontaktoni në info@jetoilumtur.al