Ti më shtyn përtej limiteve të mia dhe ndiej se e jetoj plotësisht jetën time tek ty kam gjetur veten dhe pashë akoma më tej përtej çdo limiti që mund të imagjinohet. Pashë në thellësinë e syve të tu duke u munduar të të kuptoja, por pashë gjithçka mbi vetën time që kurrë do të […]
Tek ty gjeta veten Read More »
Ti ike udhës së pafundme Ku zverdhin drurët gjetherënës Mbi gjokse pellgjësh tani tundet arti medalion i hënës. Lejlekět ikën. Fill pas teje Si stof i keq u zbeh blerimi Dhe ngiajnë toka, pyli, reja, Me negativin e një hlmi. Tani në fusha shkoj menduar Ku nis tëfryjë erë e ftohtë, Ka ca mullarë yë
Unë e desha përtej vdekjes, Ashtu dashurova unë, Edhe prapë s’ia fal dot vetes: S’i s’e desha pak më shumë… Pak më shumë ku shpirti thyhet, T’i them ndarjes: Prit, ca pak… Të gënjejmë mallin që s’shuhet, Kujtimin të gënjejmë pak. Përtej vdekjes, përtej botëve, Atje ku nis “ca pak” tjetër, Asaj që më rri
Si s’të desha pak më shumë ….. Read More »
Një lulëz mes një libri gjeta, Të tharë edhe pa kundërmim; Dhe për një çast i shtangur mbeta E humba thellë n’ëndërrim. Kur lulëzoi? Ç’pranverë thua? Kush e këputi edhe ku? Një dorë e njohur a e huaj? Dhe pse e vuri vallë këtu? A për kujtim të një takimi? Apo për ndarjen plot trishtim?
Atëherë, çfarë do bëjmë? Dashuri. Vërtet? Po. Bukur, Atëherë po zhvishem. E pse të zhvishesh? Për të bërë dashuri. E kush ka thënë Se të bësh dashuri duhet të jesh lakuriq? Sa di unë, kështu bëhet… Jo, ajo nuk është dashuri, është pushtet, dhunë me dashje mbi tjetrin. Atëherë, si bëhet, nuk po kuptoj? Lëri
Vdiqa ditën kur ika, e ti m’varrose ditën kur ma asnjiherë nuk u ktheve. -Ske qysh i ndihmon vetes kur bota ka met shah,e as unë vetes kur malli për ty ka me m’vra. -E ti bonu burrë e babë i dikujt tjetër, e kur kokën e vnon mbi jastëkë mos e shaj ndërgjegjen pse
Përjetësisht i im. Read More »
Një vend bosh Nëse një ditë do t’më kërkosh e s’do më gjesh në asnjë vend, Me mallin tënd do të luftosh do ta qortosh gabimin tënd. Pastaj, me vetën ti do qeshësh kur një imazh të kesh përballë, Sa të përplaset dallg’ e detit do rrjedhin lotët si kristal. Atëherë nga ëndrra do jesh
Një ditë do t’i marrësh në gji Gjethët e rëna të stinëve të tua Dhe do të kërkosh kot vetën Shtigjeve të harruara të një moshe E nuk do të kesh më as flokë ere As shikim ylberi ta matësh fillin Dhe fundin e mashtrimit tënd të shkurtër Një dit do t’i shpalosh vjetët tua
Kur buza e trandafilte, M’foli për dashuri. Dhe ajo buzqeshje engjejsh, Zemrën ma ndezi ungji. Kujtova se do të hapej Qielli për mua n’hare, Dhe që n’ekstaze do e ruajë Besën ,që ti me dhe. Por zemra jote e bardhë, Sic doja ,s’u tregua! E thyër rrahjesh t’reja Nuk rreh ,jo , më për mua.
Ketu s’ do të jem, do jem larguar; Në tokë i tretur si të tjerët, Në kafenenë e preferuar Nuk do më shohin kamarierët. Dhe nëpër udhët ku kam ecur, S’do ndihet kolla ime e thatë, Mbi varrin tim do të rrijë i heshtur Një qiparis si murg i ngratë. Ti do trishtohesh atëherë, Se
Kur Të Jesh Mërzitur Shumë Read More »
©2020-2024 Të gjitha të drejtat të rezervuara. Për promovime dhe bashkëpunime na kontaktoni në info@jetoilumtur.al