Thenie nga Charles Bukowski
Rashë në një nga periudhat e mia patetike të mbylljes në vetvete. Shpesh, me qeniet njerëzore, të mira e të këqija, shqisat e mia shkëputen, lodhen: unë heq dorë. Jam i edukuar. Pohoj. Shtirem sikur kuptoj sepse nuk dua të lëndojë askënd. Kjo është dobësia që më ka sjellë më shumë telashe. Duke u përpjekur të jem i sjellshme me të tjerët, shpesh e gjej veten me shpirtin feta-feta, të katandisur si një pjatë makaronash të shtypura.
Nuk ka rendesi. Truri im mbyllet. Degjoj. Pergjigjem. Dhe ata jane teper te ngathet per te kuptuar se une nuk jam atje.
-Charles Bukowski
Jeto I Lumtur.al
