Vetmia është mbretëria ime ; J. M
Unë kërcej. Unë kërcej e vetme. Në vallen time gjenden demonë të tërbuar. Përreth nesh ndodhet terri. Unë kërcej. Unë kërcej e shfrenuar dhe e shfrenuar është edhe vallja e demonëve të mi. Përreth nesh ndodhet ferri. Unë kërcej e vetme mes demonëve te mi në vorbullën e telasheve të mia. E verbër jam, drejtim nuk kam. E etur për shpresë kapem fort pas dorës tënde. Dora jote ështe e pastër, sytë e tu kanë dritë, mendja jote e ka një drejtim! Ndal kërcimin. Ti je ndryshe nga këta që më rrethojnë mendoj, ti rrezaton të vetmen gjë të ndaluar në këtë ferr shprese. Si e gjete këtë skutë? Si pate guxim të futeshe kaq thellë në mizorinë time? Unë kapem fort pas dorës tënde e vazhdoj të kërcej. Të josh hap pas hapi, të tregoj plagët e mia, të thith shpresën që ti ke, të tërheq e të shty fort! Je në gjunjë tashmë, përpara meje, i verbër e i humbur je ti. Në qendër të ferrit tim, i rrethuar me telashet e demonët e mi! I gjakosur nga plaget që të shkakton kërcimi i tërbuar i demonëve të mi! Ti je aty! Aty ku nuk ka arritur të futet askush. Ti je aty mes demonëve të mi. Ata luajnë aq shumë me ty ! Ti je aty mes ferrit tim, tashmë burgu yt, tashmë ke krijuar demonët e tu, demonët e tu janë një kopje e keqe e demonëve të mi. Tashmë ti ke krijuar një ferr brenda ferrit. Gjendesh mes labirintit të cilit ju fute vetë. Deshe të bëheshe hero, por përfundove në mankthin tim. E unë? Unë tashmë po iki, po largohem kaq shumë, nëpër korridoret e gjera të ferrit tim që të dal jashtë. Ti mos u çudit , kam vite që e përshkoj këtë udhë, futem e dal, futem e dal. Po gjithmonë rrugës për të dalë duhet të bëj një kurban, e më fal, më fal kaq shumë, por këtë rradhë kurbani je ti! Unë kërcej e vetme. Krijoj tufane, ciklone, shpërthime vullkanesh dhe mu në epiqendër braktis shpëtimtarin tim. Unë kërcej e vetme mbi kufomën e shpëtimtarit tim. Unë kërcej e vetme mes demonësh të uritur. Unë kërcej e vetme në pritje të shpëtimtarit të rradhës, mu si një vejushë e zezë me maskën e një delikateje. Demonët e mi ish-të uritur, ushqehen me kufomen e shpëtimtarit tim. Demonët e mi tashmë të ngopur binden me përulesi kërkesave te mia. Unë kërcej e vetme. Kërcej e shfrenuar. Tërbohem e lumturohem se kërcej e vetme dhe vetmia qenkësh mbretëria ime.
J. M
Jeto I Lumtur.al
