Poezi

Mos thuaj se je thjesht një numërApo se jeta është ëndërr e zbrazëtSepse njeriu i zhytur humbDhe gjërat nuk janë ato që duken.Jeta është e vërtetë, e zellshmeDhe varri nuk është qëllimi i saj:Shprehja “Nga pluhuri në pluhur”Është për trupin dhe jo për shpirtin.As kënaqësia dhe as pikëllimi,Nuk janë fund i destinuar,Por për të vepruar,

Unë të dua në dhjetë në mëngjes, dhe në njëmbëdhjetë,dhe në orën dymbëdhjetë. Të dua me gjithë shpirt dheme tërë trupin tim, ndonjëherë, në pasdite me shi.Por në dy të pasdites, ose në tre, kur unëUnë mendoj për ne të dy, dhe ju mendoni përushqim ose punë të përditshme, ose dëfrimeqë nuk e ke, filloj

Merr lajme ekskluzive   Doni të informoheni të parët për lajme ekskluzive? Bashkohuni me grupin tonë  duke klikuar këtu Është një qiell tjetër,gjithmonë i kthjellët dhe i qartë,Dhe është një shkëlqim tjetër dielli,ndonëse duket të jetë errësirë;S’kanë rëndësi pyllishtet e zbehura, Austin,S’kanë rëndësi fushat e heshtura —Këtu është një pyll i vogël,Me gjethe të bleruara përherë;Këtu është

Ju, të pasur, kur rriniRreth zjarrit me gëzime,Qeshni, hani e pini,Xbaviti me dëfrime,Kërceni e këndoniDhe çeli e gëzoni,Bëni gaxhi e loniEdhe prëhi e ngrohi.U vjen së largu afshiNdë sallonet të gjerë,Shtruarë pej mëndafshi,Mbushur me gjë të vlerë.Nga ari, nga ergjëndi,Nga floriri, nga dritaLlapëtin gjithë vëndi,Tfaqet natënë dita. Zonjatë bukurosheVeshur me rrobat’ e arta,Vashatë vogëlushe,Të bardha

Kafshatë që s’kapërdihet asht, or vlla, mjerimi,kafshatë që të mbetë në fyt edhe të zë trishtimikur shef ftyra të zbeta edhe sy t’jeshiltaqë t’shikojnë si hije dhe shtrijnë duert e mpitaedhe ashtu të shtrime mbrapa teje mbesintë tan jetën e vet derisa të vdesin. e mbi ta n’ajri, si në qesendi,therin qiellën kryqat e minaret