JiL.al - Jeto i Lumtur

“Gjysma e parë e jetës na kalon duke kërkuar pasuri, ndërsa gjysma tjetër…”/ Thëniet më të Bukura Arabe

Facebook
WhatsApp
Telegram
Email

Merr lajme ekskluzive  

Doni të informoheni të parët për lajme ekskluzive? Bashkohuni me grupin tonë  duke klikuar këtu.

Thëniet e mençura synojnë të përgatisin njeriun për jetën, ta pajisin atë me një mendësi e ta udhëheqin atë në punë, në sjellje, në veprimtari, në përpjekjet e tij si qytetar dhe pjesëtar i një grupi, skuadre, kolektive apo i një shoqërie të caktuar.

Thëniet kanë synimin e vetëm moral që të edukojnë brezat.

Kultura arabe është e mbushur me mençuri, dhe sot, për kënaqësinë e lexuesve tanë kemi sjellë një copë nga nektari i urtësisë arabe.

Jemi në pritje të na thoni cilën prej thënieve mëposhtë pëlqyet apo vlerësuar më së shumti.

Gjysma e parë e jetës na kalon duke kërkuar pasuri, ndërsa gjysma tjetër duke kërkuar mjek.

Nëse je i pasur han kur të duash, nëse je i varfër han kur të mundesh.

Kush digjet nga supa, i fryn kosit.

Bota është si një belly-dancer: kërcen nga pak për të gjithë.

Nuk është i fortë ai që gjithnjë fiton luftërat, por i dobët është ai i cili gjithnjë e humb paqen.

Miqësia është si pusi, sa më tepër nxjerr (jep, fal), bëhet më i thellë.

Unë e mallkoj vetë fëmijën tim, por e urrej këdo që thotë “amin”.

Shpjegim: Kjo fjalë e urtë përshkruan ndjenjën se unë kam të drejtë të kritikoj dikë të afërt, por unë do të nxitoj në mbrojtjen e atij personi nëse një i huaj bën të njëjtën kritikë.

Rezultati përfundimtar i një vepre të mirë është një shuplakë.

Shpjegim: Asnjë vepër e mirë nuk mbetet pa u ndëshkuar.

Ai që ka dorën në zjarr nuk është si ai që e ka dorën në ujë.

Shpjegim: E thjeshtë për t’u thënë dhe e vështirë për t’u bërë.

Kur truri u shpërnda, të gjithë ishin të kënaqur me trurin e vet; por kur u ndanë pasuritë, askush nuk ishte i kënaqur me pasurinë e tij.

Shpjegim: Njerëzit mund të jenë të pakënaqur me fatin e tyre në jetë, por megjithatë ende besojnë se mënyra e tyre e të menduarit është më e mira.

Mos kujto shumë atë çfarë e ke humbur, për të mos e humbur atë çfarë e ke.

Paraja është e mirë si shërbëtore, por i keq si pronare.

Kush gabon është njeri, ndërsa ai që në gabime qëndron – është djall.

Kur dikush lavdëron dikë, pak kush beson në atë. Ndërsa kur kritikon dikë, atë çdokush e beson.

Kush ka jetuar me dy fytyra ka vdekur i pafytyrë.

Kushdo që ka një plagë në kokë, vazhdon ta ndjejë atë.

Shpjegim: Një person fajtor do të japë veten. Një ekuivalent (i pazakontë) në anglisht është “Gjuha kthehet ndonjëherë në dhëmbin që dhemb”.

Unë i them atij: “Është një dem” dhe ai përgjigjet “Mjele atë”.

Shpjegim: Kjo thënie i referohet një situate ku dikush vazhdon të përsërisë të njëjtin argument pa pushim, edhe pse ai është kundërshtuar vazhdimisht.

Nëse nuk do të kishte dallime në mendime, mallrat do të mbeteshin të pashitura.

Shpjegim: Këndvështrimet e ndryshme janë ato që u japin gjërave vlerë. Shumëllojshmëria është erëza e jetës.

Edhe nëse shoku është mjaltë, mos i lëpini të gjithë.

Shpjegim: Mos abuzoni me mirësinë e një shoku.

Për beduinët, gjithçka është sapun.

Shpjegim: Njerëzit pa shije nuk mund të dallojnë cilësinë e gjërave të ndryshme.

Pasi iu thinjën flokët, e çuan në shkollë.

O tullac, ne nuk dimë se ku të të puthim.

Shpjegim: Kjo fjalë e urtë zbatohet për dikë që është e vështirë ta kënaqesh, si të thuash “Nuk kënaqet kurrë”. Supozimi i çuditshëm në zemër të kësaj shprehjeje është se një person tullac ka më shumë pika të puthshme në kokën e tij, dhe prap nuk ka asnjë vend të qartë për të lënë një puthje.

Këpucari është zbathur dhe rrobaqepësi lakuriq.

Shpjegim: Njerëzit priren të lënë pas dore gjërat më afër tyre. Ose përndryshe, ata nuk arrijnë të zbatojnë këshillat dhe ekspertizën që kanë për të tjerët në jetën e tyre. Një ekuivalent në shqip është “Fëmijët e këpucarit janë gjithmonë zbathur”.

Scroll to Top