Frymëzohuni çdo ditë në pak minuta hapësirën tonë të frymëzimeve, me thënie të spikatura, poezi të përzgjedhura dhe dedikime të veçanta. Do të ndiheni mirë!
Ai që nuk beson atë që beson ti dhe nuk bën atë që do të doje, mund të të dojë aq sa nuk mund ta imagjinosh. Ai që nuk beson atë që ti beson dhe që nuk bën atë që do të doje, sado që të dokumenton bazuar në fakte të thjeshta të dukshme dhe […]
“Për Dashurinë E Vërtetë” Read More »
Krahët e zez të një nate pa fund e varrosën lagjen pranë, dritë, jetë, gjallsi – askund, vetëm errsinë e skam. U harrue jeta e ditës ndër shtresat e natës, e pagja u derdh nga parzm’ e errsinës… n’andrra përkundet lagja. Njerzit ndër shtëpia flejnë me gjoksa të lakurtë e të thatë e gratë… fëmi
” Lagjia E Varfun” Read More »
Më plak mërzitja që vetmiamë sjell; përbuzja, urrejtja të gjith sendet m’i mbështjell që kam shumë anmiq të liq në këto sende pa shpirt, Nuk flasin. As sy s’kanë. Po mue më bahet se aty janë vetëm që të më plasin zemrën. Së paku, të më shajnë: I mallkuem! Së paku, të anë tallin: I
1. Njeriu fillimisht i sheh gjërat ashtu siç janë, dhe më pas u jep pamjen e asaj çka ai do dëshironte të ishin (Albania 4, 1906). 2. Të verbrit do të mbeten të verbër in sœcula sœculorum (gjer në fund të botës); edhe sikur t’u shtini perona në sy, ata prapë nuk do shohin kurrgjë.
• Njerëzit janë të njëjtë para natyrës, edukata i bën të dallohen. • Njerëzit e mirë janë të gjykuar të bëhen skllevër të të këqijve. • Çdo mizori e ka ditën e vet të gjykimit. • Zbavitja më e bukur për njerinë është leximi; shoku më i mirë libri. • Liria është thelbi i
Një të dashur kush ka gjetur, Q’është e besës dhe e drejtë Le ta puthë le ta dojë, Jetën le t’ja ëmbëlsojë, Dhe me lule le t’ja shtrojë. Po besnike që të jetë, Në kafas duhet ta ketë, Djallushet kur ndrojnë erë, Ju pëlqen nga no njëherë, Të shijojnë tjatër verë. Kur veçan Hëna kadritë,
“Një Të Dashur Kush Ka Gjetur” Read More »
Arratisur, syrgjynosur, Raskapitur dhe katosur Po vajtonj pa funt, pa shpresë, Anës Elbë-s, anës Spree-së. Ku e lam’ e ku na mbeti, Vaj-vatani e mjer mileti, Anës detit i palarë, Anës dritës i paparë, Pranë sofrës i pangrënë, Pranë dijes i panxënë, Lakuriq dhe i dregosur, Trup e shpirt i sakatosur. Se ç’e shempnë derbederët,
Udhëtari … Një burrë, kali dhe qeni i tij ecën përgjatë një rruge. Ndërsa kaluan pranë një peme gjigante, rrufeja i goditi, duke i vrarë menjëherë. Por udhëtari nuk e kuptoi se ai ishte larguar nga kjo botë dhe vazhdoi të ecte, i shoqëruar nga kafshët e tij. Udhëtimi ishte shumë i gjatë; atyre iu
Kafshatë që s’kapërdihet asht, or vlla, mjerimi, kafshatë që të mbetë në fyt edhe të zë trishtimi kur shef ftyra të zbeta edhe sy t’jeshilta që t’shikojnë si hije dhe shtrijnë duert e mpita edhe ashtu të shtrime mbrapa teje mbesin të tan jetën e vet derisa të vdesin. e mbi ta n’ajri, si në
“Poema E Mjerimit” Read More »
Zot i vërtetë, Bota e tërë Gjithë ç’ke bërë E ç’ka në jetë Të gjitha ç’janë Yje dhe diej, E dhé e qiej, Një gjuhë kanë, Që thotë emrin tënt! Ngado që shikonj, Atë emër dëgjonj. E shoh më ç’do vënt. Dheu, që rrimë ne, Duke mbleruar, E kam dëgjuar, Që thotë se ç’je. Yjtë
©2020-2024 Të gjitha të drejtat të rezervuara. Për promovime dhe bashkëpunime na kontaktoni në info@jetoilumtur.al