Frymëzohuni çdo ditë në pak minuta hapësirën tonë të frymëzimeve, me thënie të spikatura, poezi të përzgjedhura dhe dedikime të veçanta. Do të ndiheni mirë!
Lerme t’i shoh plantacionet e trupit tend; Jam bujk I vecante e si bujk me vjen mire: Dy buzet, qershite me leng, Ku hesht nje mall, nje psheretire. Lerme t’i shoh plantacionet e trupit tend, Te mbjellat aq te begata: Dy kodrat e gjoksit qe te lene ma mend, Luginen mahnitese mes kofsheve te bardha. […]
“Dëshira”- Poezi Nga Dritero Agolli.. Read More »
O kjo an’ e lumit Ka bilbila shume Pritme, bandill, pritme Jame vogel shume! Fusha na ben lule, Mali ben fortune, Prtime bandill, pritme, Sa te rritem une. C’u dehen bilbilat, M’erdh koha dhe mua Merrme, bandill, merrme, Ne krahet e tua. Fushes mbledhim lule, Malit thithim shqote, Po ç’na duhet tjeter, Valle ne ket’
“Motiv I Përjetshëm”- Poezi Nga Ismail Kadare… Read More »
VETVRASJA E TRUMCAKUT Trumcaku vuente nga melankolia. U lind në një vend me të vërtetë të shkretë. Në vend të barit bijshin qime e derrit e në vend të pemve – brinat e një shtazës parahistorike. Dhe në kët natyrë – e cila nuk mund të quhet natyrë – kush mos të bahet melankolik? Dihet
“Vetvrasja E Trumcakut”- Poezi Nga Migjeni Read More »
Vjeshtë në natyrë dhe vjeshtë ndër ftyra tona, Afshon erë e mekun, lëngon i zymtë dielli, lëngon shpirt’ i smum ndër krahnore tona, dridhetjet’ e vyshkun ndër gemba të një plepi. Ngjyrët e verdha lozin në vallen e fundme – (dëshirë e marrë e gjethve që një nga një vdesin!) Gëzimet, andjet tona, dëshirat e
“Vjeshta Në Parakalim” Nga Migjeni… Read More »
Çdo mendje e ndritur e kohërave ka lënë trashëgiminë personale. Për disa janë veprat, për disa të tjerë aseti më i madh janë thëniet në letër. Shumë prej tyre janë sfiduese, frymëzuese dhe interesante, optimiste, por vetëm të vërtetat, ato që i rezistojnë brezave janë më të vlefshmet. Sokrati -E vetmja gjë që bie ndesh
Ndoshta fëmijët duan atë çfarë nuk mund të e kenë. Dhe ata rriten dhe u japin fëmijëve të tyre atë çfarë ata donin, qoftë heshtje ose informacion, dashuri ose pavarësi- kështu ai fëmijë, nga ana tjetër, kërkon diç tjetër Me çdo gjeneratë lavjerrësi tundet nga e kundërta në të kundërt, heshtja dhe paqja kaq të
Tri gjëra na kanë mbetur nga parajsa: yjet, lulet dhe fëmijët..”Thënie Për Familjen” Read More »
“Të gjithë do të vdesim, të gjithë, sa qesharake! Vetëm kjo duhet të mjaftojë për të na bërë të duam njëri-tjetrin më shumë, por jo. Jemi të terrorizuar dhe tmpirë nga kotësitë, konsumohemi nga asgjëja.” – Charles Bukowski “Mbani mend. Bota dëshiron t’ju caktojë një rol. Dhe pasi ta pranoni atë rol, morët fund.” –
Teknologjia duhet ta permirésojë jetën tënde, jo të behet jeta jote. “Thënie Për Jetën” Read More »
Dielli, zbehet në dritën e hënës. Yjet, zbehen në dritën e ditës. Flladet e ftohta janë të forta në dimër dhe pranverë, Dhe ditët e ngrohta dhe me diell janë ato që sjell vera. Kënga e furgonit të akullores luan një melodi ndërsa fëmijët luajnë në rërë, Gëzimi në fytyrat e tyre të vogla teksa
Ti që ke dritën, ma thuaj mua, vëlla.Jam si një i verbër. Endem qorrazi e pa drejtim.Eci poshtë stuhive, eci gjithë mundimËndrra dhe harmonia, verbuar më ka.Kjo e keqe imja. Të ëndërroj. PoeziaËshtë këmishë e hekurt me një mijë maja mizoreMbi shpirtin tim gjembat përgjakin prore,Pikë, pikë bie mbi mua melankolia.I verbër dhe i çmendur
Melankolia….Poezi Nga Domingo Bolivarit.. Read More »
Mbrëmë natën të preka dhe të ndjevapa ju dashur dorës të largohej matanë dorës,as trupit pa ju dashur të largohej, as veshit:në mënyrë thjesht njerëzoretë ndjeva.Pulsuesesi gjaku, apo si réshëtitëse,në shtëpinë time, në majë të gishtave,errësirë që ngjitet, errësirë që zbretbridhje, shkëndijëlënëse. Vrapoje në shtëpinë time prej druriduke hapur dritaretfrymëmarrjen ta ndjeva tërë natën,bija e
“Errësirë E Bukur”.. Poezi Nga Gonzalo Rojas… Read More »
©2020-2024 Të gjitha të drejtat të rezervuara. Për promovime dhe bashkëpunime na kontaktoni në info@jetoilumtur.al